Ο Τζον Γκίλις, αποτυχημένος σεναριογράφος των Χολιγουντιανών στούντιο, κυνηγημένος από τους πιστωτές του, καταφεύγει στην έπαυλη-μαυσωλείο μιας παρηκμασμένης, ξεχασμένης ντίβας των ημερών του βωβού κινηματογράφου, της ζάμπλουτης, μισότρελης Νόρμας Ντέσμοντ.
Ο Γκίλις θα εγκλωβιστεί στο φανταστικό, εμμονικό σύμπαν της Ντέσμοντ, που είναι πεπεισμένη ότι παραμένει στο προσκήνιο, και η ζωή του θα αλλάξει δραματικά.
Ο Μπίλι Γουάιλντερ μεγάλωσε επαγγελματικά στους καιρούς των μεγάλων σταρ του βωβού, ήδη επαγγελματίας στον μεσοπόλεμο. Ήταν ο σεναριογράφος της «Νινότσκα», με την Γκάρμπο (μαζί με τον Τσαρλς Μπράκετ, συνσεναριογράφο της «Λεωφόρου της Δύσεως»), ήξερε καλά όλες τις μεγάλες ντίβες της εποχής, ζούσε κι αυτό στη Sunset Boulevard, δίπλα στις βιλάρες των «πρώτων ονομάτων». Φυσικά, έζησε από κοντά το λυκόφως των παλαιών σταρ, με την έλευση του ομιλούντος. Η ιδέα για ένα φιλμ με αυτό ακριβώς το θέμα γύριζε στο μυαλό του από τη δεκαετία κιόλας του 1940. Τελικά η «Λεωφόρος της Δύσεως» γυρίστηκε το 1950.
Ο Γουάιλντερ παρακολουθεί την τελευταία πράξη του Götterdämmerung μιας βασίλισσας/θεάς, μέσα στο ανάκτορό της. Κι ακόμα πιο ειρωνικά (ως και διαστροφικά), μέσω της αφήγησης ενός νεκρού από το πρώτο καρέ της ταινίας, ένα ξεκάθαρα σεναριακό εύρημα που του επιτρέπει να δώσει στην ταινία το νουάρ ύφος μυστηρίου που προτιμά, αποφεύγοντας το νατουραλιστικά, ψυχρά «ρεπορταζιακά» ή μελοδραματικά κλισέ, σε συνδυασμό με τα γοτθικά σκηνικά, την εξπρεσιονιστική φωτογραφία του Τζον Σάιτς (ο Γουάιλντερ επέμενε στο ασπρόμαυρο, ενώ το στούντιο πίεζε για έγχρωμο φιλμ) και το ιδιαίτερα «βαρύ» (και συνεχές) σκορ του Φρανκ Γουάξμαν. Η «Λεωφόρος της Δύσεως» δεν είναι μια ταινία για το τέλος του «καθαρού σινεμά» (όπως χαρακτηρίζεται από κάποιους η περίοδος του βωβού). Κινηματογραφεί τον αφανισμό των δεινοσαύρων, των μεγάλων σταρ του Silver Sceeen, των οραματικών σκηνοθετών (ο Στροχάιμ ήταν ένας τέτοιος, που κυριολεκτικά εξοβελίστηκε από τα μεγάλα στούντιο, ψωμιζόμενος από ρόλους καρατερίστα), την πτώση ενός Αμερικανικού ειδώλου.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων