Παριζιάνικες ιστορίες

Τι κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις;

Σε αυτή τη σειρά αλληλοσυνδεόμενων ιστοριών, διάφοροι κάτοικοι του Παρισιού βλέπουν τις ζωές τους να αναστατώνονται. Κι ενώ κάθε χαρακτήρας προσπαθεί να βρει το νόημα της ζωής και την ευτυχία, η Πόλη του Φωτός, της αγάπης και των ευκαιριών, λάμπει περισσότερο από ποτέ.

Η πρώην σταρ της όπερας, η νάρκισση Τζιοβάννα αναθυμάται: ενώ κηρύχθηκε νεκρή κατά λάθος, τα αφιερώματα στον Τύπο αργούν να έρθουν και το γεγονός ότι μπορεί να ξεχάστηκε της προκαλεί τεράστια θλίψη. Μπορεί ο Μάικ, ένας Άγγλος κασκαντέρ, να τρέμει αξιοπρεπώς μπροστά στο θάνατο όταν τον αψηφά κάθε μέρα; Το κάπνισμα σκοτώνει, αλλά η Ντολόρες δε νοιάζεται: στα 15α γενέθλια της εγγονής της, κάνει μονομερώς μια συμφωνία με τον Θεό. Ο Εντουάρ, αν και παρουσιάζει εδώ και χρόνια μια διάσημη αστυνομική εκπομπή στην τηλεόραση, νιώθει το χτύπημα όταν βρίσκεται ένας τρόπος να του θυμίσει τη θνητότητά του.

Στους ζωντανούς και κοσμοπολίτικους δρόμους του Παρισιού, αυτά τα πεπρωμένα μπερδεύονται και ανταποκρίνονται μεταξύ τους, συνδεδεμένα με οικουμενικές φιγούρες της καθημερινής ζωής: μια καθαρίστρια, ένας αστυνομικός, ένας ιδιοκτήτης καφέ. Τι θα γινόταν αν, μπροστά στον θάνατο, το καλύτερο πράγμα ήταν να ζήσεις;

Από τη Μαριάν Σατραπί, την πολυβραβευμένη σκηνοθέτιδα του Persepolis, έρχεται ένας φόρος τιμής στο Παρίσι: η Μόνικα Μπελούτσι και η Ρόζι ντε Πάλμα πιο γοητευτικές από ποτέ, έρχονται κοντά στον θάνατο, για να τις κερδίσει η ζωή και πάλι. Οι Παριζιάνικες Ιστορίες είναι μια απολαυστική κωμωδία που με φόντο την πιο ερωτική πόλη, καταφέρνει να αποδείξει ότι υπάρχει πάντα κάτι που μας συνδέει με τους ανθρώπους γύρω μας, ακόμα και με τους άγνωστους. 

H Mαριάν Σατραπί μοιάζει να έχει αποπροσανατολιστεί, ίσως και να έχει λοξοδρομήσει απωλώντας την έμπνευσή της στα υπέροχα Persepolis & Κοτόπουλο Και Δαμάσκηνα. Η αλήθεια είναι ότι πάνε 13 χρόνια από το τελευταίο και από τότε έχουν μεσολαβήσει το αδέξιο Voices με τον Ράιαν Ρέινολντς (...) και το μάλλον βαρετό Radioactive με την Ρόσαμουντ Πάικ ως Μαντάμ Κιουρί. 

Το Paradis Paris (Παριζιάνικες Ιστορίες) δεν αποτελεί κάποια ιδιαίτερη εξαίρεση, μια σπονδυλωτή, γλυκόπικρη και κάπως εκβιαστικά αισιόδοξη κομεντί, με το ταμπεραμέντο της Ρόσι Ντε Πάλμα και την αριστοκρατική φυσική στόφα της Μόνια Μπελούτσι να αποτελούν μικρές οάσεις, αλλά τελικά να μην αρκούν για να προσδώσουν ένα αξιομνημόνευτο στίγμα στην ταινία και μια ξεχωριστή προσωπική ματιά, στοιχεία που έδειξε ότι τα είχε κάποτε η Σατραπί. 

Οι ιστορίες εξελίσσονται στο Παρίσι που παραμένει σαγηνευτικό και ίσως να αποτελεί την θαλπωρή όλων αυτών των πρωταγωνιστών που φλερτάρουν με τον θάνατο κυριολεκτικά ή κάπως αποστασιοποιημένα, στις μικρές υποϊστορίες που παρακολουθούμε και πο τελικά δεν καταφέρνουν να διαιρεθούν ομοίως με τον κοινό τους παρονομαστή, παρά κάποιες τρυφερές επιμέρους σκηνές.