Antiviral

Στα χνάρια του μπαμπά Κρόνενμπεργκ

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Τo μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά λένε και κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε παρά να ισχύει για τον υιό του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ, Μπράντον, που στο ντεμπούτο του εντυπωσιάζει με το προσωπικό οπτικό του στυλ και ένα σενάριο που σπρώχνει τις αρχετυπικές ιστορίες του πατέρα του σε νέα όρια.

Έτσι, προφανής είναι η πατρική επιρροή στο επίπεδο της θεματολογίας: άρρωστια, σώμα, εμμονή είναι τα βασικά ζητήματα που διαπραγματεύεται η ταινία που ωστόσο δεν είναι μια στείρα αντιγραφή των πρώτων έργων του Ντέιβιντ, αλλά ο σκηνοθέτης τα προσαρμόζει στη σημερινή εποχή της ψυχαναγκαστικής ενασχόλησης με τους σελέμπιτι και την ‘άρρωστη’ σχέση που έχουν αναπτύξει οι μάζες μαζί τους. Ο πρωταγωνιστής Τζόουνς είναι ακριβώς το κατάλληλο πρόσωπο για να μεταφέρει έννοιες όπως οι παραπάνω και ο συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και ταινίας μυστηρίου κάτι περισσότερο από επαρκής για να μεταδώσει την ατμόσφαιρα αποξένωσης και ανατριχίλας που διαπερνά τις εικόνες. Ναι, είναι διαστροφικό φιλμ και αργό στην ρόή του, αλλά δεν ντρέπεται γι’ αυτό μα χρησιμοποιεί αυτές τις ιδιότητες για να κάνει ένα σχόλιο πολιτισμικό γι' αυτό το μετα-μοντέρνο state of being.

Πρόκειται για ντεμπούτο που υπόσχεται πολλά για το μέλλον και η αλήθεια είναι πως με μεγάλη προσμονή περιμένουμε το επόμενο έργο του Μπράντον.