"Mr Bates vs The Post Office": Έντονη συγκίνηση, ειλικρινής θυμός, κλιμακούμενη απόγνωση.

“Αυτή είναι μια πραγματική ιστορία”. Με αυτή τη φράση ξεκινά κάθε επεισόδιο – και είναι σημαντικό να μην την ξεχνάμε.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Skeleton Crew": Kάπου μεταξύ Goonies και Star Wars

Γιατί το Mr Bates vs The Post Office αφηγείται την ιστορία του Alan Bates (υποδειγματικός ο Toby Jones, που θυμόμαστε από το εξαίσιο First Cow), ενός υποδιευθυντή ταχυδρομικού υποκαταστήματος στην Ουαλία του οποίου το ισοζύγιο παρουσιάζει έλλειμμα και το Ταχυδρομείο απαιτεί από τον ίδιο να το καλύψει. Εκείνος αρνείται, το Ταχυδρομείο του παίρνει το υποκατάστημα, κι έτσι χάνει τη μοναδική του δουλειά, το μόνο του εισόδημα, το σπίτι του, και κάθε προοπτική για τη ζωή που είχε προγραμματίσει. Σαν κι αυτόν υπάρχουν κι άλλοι, κάποιοι από τους οποίους καταλήγουν να χάσουν πολλά περισσότερα. Κοινός παρονομαστής σε όλες τις περιπτώσεις, το υπολογιστικό σύστημα του Ταχυδρομείου.

Μία σεζόν, 4 επεισόδια, περίπου 45 λεπτά το καθένα. Έντονη συγκίνηση, ειλικρινής θυμός, κλιμακούμενη απόγνωση.

Αν ξεκινούσε κανείς να βλέπει τη σειρά χωρίς να έχει ιδέα για την υπόθεσή της, εύκολα θα μπορούσε να σκεφτεί πως πρόκειται για μια σειρά επιστημονικής φαντασίας όπου ένα υπολογιστικό σύστημα αποκτά τον πραγματικό έλεγχο έναντι των ανθρώπων που το χρησιμοποιούν, οδηγώντας τους στη χρεωκοπία, την καταδίκη και την καταστροφή, χωρίς κανείς τους να μπορεί να το αμφισβητήσει – αλλά κάτι τέτοιο, όπως στην πορεία αποδεικνύεται, βρίσκεται πολύ μακριά από την αλήθεια.

Η σκηνοθεσία αποφεύγει (κατά το μεγαλύτερο μέρος της σειράς) τους εύκολους συναισθηματισμούς και το μελόδραμα, παρά το δόλωμα που το ίδιο το θέμα της δίνει. Αντίθετα, συμπυκνώνει σε μόλις 4 επεισόδια 20 ολόκληρα χρόνια αγωνίας, αδικίας, μα και ακούραστης προσπάθειας. Όμως ανάμεσα στα δάκρυα συμπάθειας για τους χαρακτήρες, τρυπώνει αβίαστα και το χιούμορ – ακριβώς όπως και στην πραγματική ζωή. Καταφέρνει, έτσι, να μας κρατήσει καθηλωμένους (και αγανακτισμένους) στις θέσεις μας, βέβαιους πως ο Alan Bates και όσοι επέλεξαν να τον ακολουθήσουν έχουν μαζί τους όλο το δίκιο του κόσμου.

Σε κάθε στροφή που παίρνει ο απρόβλεπτος δρόμος που διάλεξαν οι κατεστραμμένοι υποδιευθυντές ταχυδρομικών καταστημάτων, αποκαλύπτεται ένα ακόμα πρόσωπο του ψυχρού, άκαρδου τέρατος που τους καταδιώκει, που δεν είναι άλλο από το Ταχυδρομείο – και κατά συνέπεια τη Βρετανική Κυβέρνηση.

Δυστυχώς, αυτή η τροπή δεν μας κάνει καμία εντύπωση, αλλά αυτός είναι ένας ακόμα λόγος να συμπάσχουμε με τη μοίρα του κυρίου Bates και να συμμεριζόμαστε την υπόθεσή του.

Οι εξαιρετικές ερμηνείες όλου του καστ συντείνουν στο αξιόλογο τελικό αποτέλεσμα. Καμία ατάκα δεν είναι περιττή, καμία χειρονομία υπερβολική, κανένας ρόλος δεν μένει ανεκμετάλλευτος. Το μόνο, ίσως, μείον του εγχειρήματος, είναι οι σκηνές όπου οι νομικές πληροφορίες και επεξηγήσεις ρίχνουν την ένταση και αποσυντονίζουν τον κατά τα άλλα σφιχτό ρυθμό των επεισοδίων. Αυτή, όμως, είναι μια πραγματική ιστορία. Και αυτός ήταν ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε το Ταχυδρομείο να αποσυντονίσει τους υποδιευθυντές του και να τους πείσει πως έχουν διαπράξει σφάλμα – η ακατανόητη από τους περισσότερους νομική γλώσσα.

Το Mr Bates vs The Post Office είναι προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Χωρίς να επιχειρεί να πειραματιστεί με καινούρια εργαλεία, χρησιμοποιεί αυτά που έχουν ήδη κατακτηθεί με αποτελεσματικό τρόπο, μας παρασύρει στο ταξίδι των χαρακτήρων του, και κατορθώνει να μας χαρίσει κάτι ανεκτίμητο – ελπίδα.

Eρμίνα Δημητρίου