Το ποτάμι

Σύνοψη: Ο Μάκης είναι ένας γερμανοτραφής εργολάβος, μεθοδικός, επιμελής, υπέρμαχος της τάξης και της προόδου. Η δε Μαρία μια νεαρή κάτοικος μιας προαστιακής παραγκούπολης, μέλος μιας κοινότητας που ζει μακριά από τον πολιτισμό, τρεφόμενη από τα σκουπίδια των κατοίκων της πόλης.

Θα συναντηθούν με αφορμή ένα project οδικής ασφάλειας του πρώτου. Άραγε, μπορούν να συναντηθούν κάπου οι δύο διαφορετικοί κόσμοι που εκπροσωπούν;

Άποψη: Μεγάλου μήκους ντεμπούτο για τον Χάρη Ραφτογιάννη με μια αξιοσυμπάθιστη, ιδιοσυγκρασιακή rom com για τις απρόβλεπτες διασταυρώσεις του καπιταλιστικού, καταναλωτικού μοντέλου με το σύμπαν του κοινωνικού περιθωρίου και του πολιτιστικού πρωτογονισμού.

Μάκης Παπαδημητρίου και Στεφανία Σωτηροπούλου συναντιούνται σε μια πόλη που δεν κατονομάζεται ευθέως ως Αθήνα ούτε κινηματογραφείται ρεαλιστικά μέσα από γνώριμα αθηναϊκά τοπόσημα, παρά αποδίδεται εικονογραφικά αποκλειστικά μέσω τεχνητών, άχρονων (ή/και vintage) σκηνικών – σύμβολα άλλοτε του αυτοματοποιημένου, μητροπολιτικού βιώματος κι άλλοτε της ρομαντικοποιημένης φαβέλας.

Χωρίς να ξεφεύγει ποτέ στην δυστοπική παρουσίαση της «προόδου» (στην οποία ομνύει ο control freak Μάκης), η φωτογραφία του Ποταμιού (Χριστίνα Μουμούρη) αντιθέτως ντύνει με ένα ζεστό φως από τα – επίσης μη κατονομαζόμενα ρητά – IKEA μέχρι τα φαναρτζίδικα της πόλης, χαϊδεύοντας παιχνιδιάρικα την μερακλίδικα χειροποίητη σκηνογραφία του φιλμ, που ταλαντεύεται κάπου ανάμεσα στο παραμύθι και τον Ταραντίνο.

O ρεαλισμός αναπολογητικά «leaves the chat» τόσο σε επίπεδο εικόνας όσο και χαρακτήρων: ο Ραφτογιάννης σε καμία περίπτωση δεν πηγαίνει για τη νατουραλιστική ηθογραφία των απόκληρων των σύγχρονων κοινωνιών όσο για μια γκροτέσκα απεικόνιση της «σύγκρουσης δυο κόσμων», ισόποσα υπαρξιακή αλλά και αυτοσαρκαστικά κλισεδιαρισμένη.

Κι αν κάπου – κάπου «αυτομπουρδουκλώνεται» με τον σουρεαλισμό και τα εύκολα, στερεοτυπικά δίπολα, το αναπληρώνει με φροντισμένη αισθητική, ψυχή και «άποψη» που αρθρώνεται δυναμικά σε κάθε επίπεδο (μονταζιακό, cinematographικό, σκηνογραφικό – με λίγα λόγια, σκηνοθετικό), πράγμα αν μη τι άλλο αξιοπρόσεκτο για μεγάλου μήκους ντεμπούτο.