H Tζούλι μένει σιωπηλή

Σύνοψη: Η νεαρή Τζούλι είναι μια ταλαντούχα τενίστρια η οποία έχει οργανώσει τη ζωή της γύρω από το άθλημα που αγαπά.

Όταν ο προπονητής της βρίσκεται υπό έρευνα για τη συμπεριφορά του απέναντι στις αθλήτριές του και τίθεται σε διαθεσιμότητα, όλοι οι συναθλητές της ενθαρρύνονται να μιλήσουν. Η Τζούλι, ωστόσο, αποφασίζει να μείνει σιωπηλή. 

Άποψη: Ένα θέμα καίριο, που απασχολεί σε όλο τον κόσμο ενώ έτσι ξεκίνησε και το ελληνικό MeToo με τις δηλώσεις της Σοφίας Μπεκατώρου: το ζήτημα της κακοποίησης στα πλαίσια του αθλητισμού και το κατά πόσο θα βρει κάποιος το θάρρος να το δηλώσει και να σπάσει έναν κύκλο ένοχης σιωπής, μια αθλητική ομερτά.

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Λεονάρντο βαν Ντάιλ θέτει εύστοχα το ζήτημα της αθλητικής κακοποίησης με την Τζούλι να μην ξέρει πώς να αντιδράσει.

Η μεγαλύτερη επιτυχία της ταινίας είναι πως δεν κουνάει το δάχτυλο ούτε εύκολα και μανιχαϊστικά χωρίζει τους χαρακτήρες σε καλούς και κακούς.

Η ηρωίδα έρχεται αντιμέτωπη με την φυσική της συστολή, την δειλία, τον τρόπο που μεγάλωσε και μεγαλώνει στο οικογενειακό της περιβάλλον, την σχέση που είχε αναπτύξει με τον προπονητή της και το πώς είναι εκπαιδευμένη ως αθλήτρια, γαλουχημένη να είναι σκληροτράχηλη και να ανέχεται πράγματα και έτσι δυσκολότερο για την ίδια να δει τα όρια της σωστής και της λάθους συμπεριφοράς στα πλαίσια του αθλητισμού.

Χαμηλόφωνα αλλά με βαριά εσωτερική ένταση, σκιαγραφεί όλη την πορεία από την σιωπή και την άρνηση στην συνειδητοποίηση και εν τέλει στην αποδοχή της σκληρής και κακοποιητικής πραγματικότητας.

Για κανέναν δεν είναι εύκολο. Ο δρόμος που ακολουθούν τόσο οι συναθλητές της όσο και η ίδια είναι δύσκολος και σίγουρα όχι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ο προπονητής συνήθως σκιοφωτισμένος και χωρίς περιθώριο να πει πολλά εκφράζει το άρρητο κακό, ενώ η Τζούλι μέσα στην νεανικότητά της καλείται να βρει τον εαυτό της και να τον θέσει στην σωστή πλευρά της ιστορίας.

Θυμίζοντας τους ήπιους, χαλαρούς και βαθιά ανθρώπινους τόνους του Girl ή του Never Rarely Sometimes Always, με μια εξαιρετική πρωταγωνίστρια, την τενίστρια Τέσα φαν ντερ Μπρουκ, τίθενται ζητήματα που προβληματίζουν όλους χωρίς να παίρνει θέση, χωρίς να σηκώνει παντιέρες, αλλά όπως πρέπει να κάνει η τέχνη, μέσα από το προσωπικό και υποκειμενικό βίωμα αναδύεται το συλλογικό και η αναμέτρηση με την αλήθεια.