Berlinale 2025: To "Ιce Tower" είναι ένα fever dream πολλαπλών αναγνώσεων

Σύνοψη: Η Ζαν, ένα ανήλικο, ορφανό κορίτσι που μεγαλώνει σε ίδρυμα και έχει εμμονή με το παραμύθι της Βασίλισσας του Χιονιού, αποφασίζει μια μέρα να το σκάσει, αναζητώντας την τύχη της στην πόλη. 

ΣΧΕΤΙΚΑΒerlinale 2025: Tα πορτραίτα των πρωταγωνιστών

Μην έχοντας πού να κοιμηθεί το πρώτο της βράδυ, "φωλιάζει" στο set μιας ταινίας, που συμπτωματικά είναι η κινηματογραφική μεταφορά του λατρεμένου της παραμυθιού.

Έτσι, γνωρίζει από κοντά την "Βασίλισσα του Χιονιού", αναπτύσσοντας μια πολύπλοκη σχέση με την ντίβα ηθοποιό που την υποδύεται.

Άποψη: Η Λουσίλ Χατζιχαλίλοβιτς δεν το κρύβει πως διαχρονικά αντλεί επιρροές και εμπνεύσεις από τα παραμύθια. Έτσι και τώρα, αξιοποιεί τη σκοτεινή ιστορία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ως καμβά, για να δημιουργήσει ένα ατμοσφαιρικό fever dream πολλαπλών αναγνώσεων και λεπτών αποχρώσεων. 

Παραμύθι, όνειρο, φαντασίωση και πραγματικότητα διαπλέκονται αξεδιάλυτα στο La Tour de Glace, υφαίνοντας βελονιά - βελονιά την σύνθετη σχέση ανάμεσα σε δύο γυναίκες, την φτασμένη ντίβα (Μαριόν Κοτιγιάρ) και την "παιδική" ακόμη Ζαν (η ανερχόμενη Κλάρα Πατσίνι). 

Προβολή και υποκατάσταση του μητρικού ειδώλου; Ομοερωτική έλξη; Παιχνίδια εξουσίας και υποταγής κυρίαρχου και κυριαρχούμενου; Όλα αυτά μαζί κι ίσως και κάτι ακόμα, άρρητο, που μας διαφεύγει, όπως οφείλει δηλαδή να συμβαίνει σε κάθε ιστορία που ο πυρήνας της είναι βουτηγμένος στο μυστήριο του ανθρώπινου ψυχισμού. 

Άλλωστε και η ψυχανάλυση (της οποίας πολλές παραδοχές εφαρμόζει εδώ η Χατζιχαλίλοβιτς) ένα αίνιγμα είναι, ακριβώς όπως το κρυπτικό παραμύθι του Δανού συγγραφέα, που ενδεχομένως να χρησιμοποιείται από τη σκηνοθέτρια (και σεναριογράφο) κι ως μια αλληγορία για τη χειραγώγηση και το συχνά σκληρό πρόσωπο της αγάπης.

Η Κοτιγιάρ μοιάζει κομμένη και ραμμένη για τον ρόλο της παγερής ηθοποιού/βασίλισσας, αβίαστα "πριμαντονική" και απρόβλεπτη, σχεδόν κέρινη, με το ερμηνευτικό της εκκρεμές να "παίζει" ανά πάσα στιγμή μεταξύ τρυφερότητας και σαδισμού.

Το ίδιο και η - ελάχιστα δοκιμασμένη στην μεγάλη οθόνη - Κλάρα Πατσίνι, που πλάθει μια Ζαν ανεπιτήδευτα άγουρη, και κατά βάση τραυματισμένη, σαν ανυπεράσπιστο ζωάκι - αγνό, αλλά και με ισχυρό ένστικτο επιβίωσης ταυτόχρονα.

Γενικότερα, μια οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα ταινία, που μέχρι στιγμής έχει ξεχωρίσει σε ένα μάλλον χλιαρό φόντο.

Tο 75ο Φεστιβάλ Βερολίνου διεξάγεται 13-23 Φεβρουαρίου 2023.

To MOVE IT βρίσκεται στη γερμανική πρωτεύουσα για 15η χρονιά και θα σας μεταφέρει όλα όσα συμβούν