Νύχτες Πρεμιέρας 2024: "The Shrouds" - Κριτική
Σύνοψη: Ο Καρς (Βενσάν Κασέλ) είναι ο ιδιοκτήτης της GraveTech, μιας εταιρείας που έχει αναπτύξει μια σειρά από hi-tech σάβανα (τα “shrouds” του τίτλου), με τη χρήση των οποίων οι συγγενείς μπορούν να παρακολουθούν τα νεκρά μέλη της οικογένειάς τους καθώς αυτά αποσυντίθενται μετά την ταφή τους.
ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζουν David Lynch Remastered
Ο Καρς θρηνεί κι αυτός την απώλεια της πολυαγαπημένης συζύγου του, Μπέκα (Ντάιαν Κρούγκερ), όταν μια συνωμοσία που φαίνεται να εμπλέκει την εταιρεία του απειλεί να εκτροχιάσει τόσο την καριέρα όσο και την προσωπική του ζωή.
Γνώμη: Ελάχιστοι είναι οι εν ενεργεία σκηνοθέτες που με κάθε τους ταινία προσθέτουν ένα ακόμα λιθαράκι στο προσωπικό τους σύμπαν κι ένας από αυτούς είναι ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.
Ο 81χρονος Καναδός, που έχει συνδέσει το όνομά του με το είδος του “σωματικού τρόμου” (body horror”), μας έχει προσφέρει απλόχερα ιστορίες που θολώνουν τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και παράνοιας, διερευνώντας παράλληλα την τομή ανάμεσα στο ανθρώπινο σώμα και το μηχανικό, καθώς και τις επιπτώσεις που έχει η τεχνολογία στον ψυχισμό του σύγχρονου ατόμου.
Κι αν υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορεί να παρωδήσει τις εμμονές του Κρόνενμπεργκ αυτός δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Κρόνενμπεργκ, ο οποίος αυτό φαίνεται να κάνει στο “The Shrouds”, αλλιώς είναι αδύνατο να εξηγηθεί η κατρακύλα που παίρνει η νέα του ταινία μετά από μία πρώτη ώρα που μας προετοιμάζει για κάτι πιο βαθυστόχαστο και σκοτεινό, αλλά στη συνέχεια εκτροχιάζεται μέσα σε έναν κωμικοτραγικό κυκεώνα όπου χωράνε σχεδόν τα πάντα.
Θέλετε θεωρίες συνωμοσίας με Ρώσους και Κινέζους; Έχει.
Θέλετε αυτές οι θεωρίες συνωμοσίας να λειτουργούν ως αφροδισιακό για τη δίδυμη αδελφή της νεκρής γυναίκας του πρωταγωνιστή; Έχει.
Θέλετε προσωπικούς βοηθούς ΑΙ που δεν είναι αυτό που φαίνονται; Έχει.
Θέλετε διεφθαρμένους ογκολόγους που κάνουν πειραματικές θεραπείες κατά του καρκίνου; Έχει.
Θέλετε Βενσάν Κασέλ που παίζει τον ίδιο τον Κρόνενμπεργκ, αν κρίνουμε από τη χαρακτηριστική του κουπ; Έχει.
Θέλετε μια ανορθόδοξη αλλά εν τέλει ατελή σπουδή της θνητότητας και του πένθους; Εδώ είστε!
Και μπορεί όλα τα παραπάνω –τα οποία είναι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο πάντα παρόντα στις δημιουργίες του Κρόνενμπεργκ– να είναι θεωρητικά πολύ ιντριγκαδόρικα, αλλά στην πράξη δεν οδηγούν σε ένα εμπνευσμένο σύνολο.
Είναι σαν ο Κρόνενμπεργκ να ερωτεύτηκε για λίγο την ιδέα που είχε γι’ αυτή την ταινία και στην πορεία να του πέρασε η κάψα και να βρέθηκε να μαζεύει όπως όπως τα επιμέρους στοιχεία.
Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν δικαιώνει τις προσδοκίες που μπορεί να έχει ένας θεατής εξοικειωμένος με τη φιλμογραφία του. Και σε ό,τι αφορά κάποιον που δεν έχει εκτεθεί ξανά στο έργο του, το “The Shrouds” απέχει έτη φωτός από μια ιδανική ή έστω ενδεικτική εισαγωγή.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων