Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Οι ταινίες του Διαγωνιστικού Ντοκιμαντέρ
Tο 30ό Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας ξεκίνησε και οι προβολές του θα πραγματοποιηθούν έως τις 14 Οκτωβρίου 2024 στις αίθουσες: ΔΑΝΑΟΣ (Αίθουσα 1 & 2), ΑΣΤΟΡ, ΑΣΤΥ, CINOBO OPERA (Αίθουσα 1 & 2), ΑΒΑΝΑ, Auditorium του ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΡΙΑΝΤΗ), ΣΤΕΓΗ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΩΝΑΣΗ και ΠΑΛΛΑΣ.
ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας παρουσιάζουν David Lynch Remastered
Σας παρουσιάζουμε τις 9 ταινίες που αποτελλούν το Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα Ντοκιμαντέρ που φέτος φιλοξενεί ταινίες βαθιά πολιτικές, με δυνατό κοινωνικό και επίκαιρο πρόσημο που δίχασαν τα διεθνή Φεστιβάλ ενώ θα παρακολουθήσουμε και περιβαλλοντικά ντοκιμαντέρ αλλά και φαντασμαγορικές κινηματογραφικές εμπειρίες για τη σύλληψη της τέχνης και τη δημιουργία.
Ρώσοι σε πόλεμο (Russians at war, Kαναδάς) της Αναστασία Τροφίμοβα
Η σκηνοθέτις ακολουθεί ένα τάγμα του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία. Ένας από τους στρατιώτες τη ρωτά σχετικά με το υλικό που γυρίζει κι ένας άλλος απαντά αυτόματα πως κινηματογραφεί την αλήθεια, όχι αυτή που δείχνουν οι ειδήσεις αλλά τη δική τους αλήθεια. Κι αυτή η αλήθεια, γυρισμένη με απόλυτο αίσθημα ευθύνης απέναντι στους πρωταγωνιστές, δεν αφορά ούτε αυτούς που θέλουν να βλέπουν τους στρατιώτες σαν αιμοσταγείς εγκληματίες πολέμου, ούτε όσους θέλουν να τους βλέπουν σαν εθνικούς ήρωες. Μια ριψοκίνδυνη, μα ψύχραιμη, καταγραφή μιας ομάδας ανθρώπων που αγωνιούν να υπάρξουν μέσα στη ματαιότητα ενός ακόμη πολέμου. Στον ιδανικό κόσμο, θα μπορούσε να φέρει τις δύο πλευρές πιο κοντά. Στον τρέχοντα είναι καταδικασμένο να προκαλέσει αντιδράσεις ανάλογες με την αλήθεια που ευαγγελίζεται.
Επιθυμία (Love alone can't make a child, Γερμανία) της Τζούντιθ Μποτ
Σε κάποιους, η ιδέα πως ένα παιδί ολοκληρώνει τη σχέση δεν λέει τίποτα. Για τους υπόλοιπους, θα υπάρχουν πάντα η Μαρία κι η Κριστιάνε. Η σκηνοθέτις, προσωπική τους φίλη, τις ακολουθεί στα τελευταία δέκα χρόνια της σχέσης τους. Κατά τη διάρκειά τους, προσπαθούν διακαώς την απόκτηση ενός παιδιού. Γύρω τους, μια κοινωνία μέχρι πρότινος αδύναμη να βάλει τις λέξεις «δικαιώματα» και «ομόφυλα ζευγάρια» στην ίδια πρόταση, τις δοκιμάζει με τυπικότητες και χαρακτηριστική δυσκαμψία. Η ταινία, όμως, δεν περιορίζεται εκεί, αφού μέσα από ευρηματική κινηματογράφηση, διανθισμένη με κινούμενα σχέδια και στιγμές απίστευτης συναισθηματικής έντασης, εστιάζει κυρίως στη σχέση τους. Μια βαθιά σχέση αγάπης που προσπαθεί να επιβιώσει απέναντι σε αντιξοότητες και κορυφώνεται σε ένα σπαρακτικό δοκιμιακό ποίημα, από αυτά που μόνο η ζωή μπορεί να φτιάξει.
Mια φευγαλέα ματιά σε κάτι βαθύ (A sudden glimpse to deeper things, Αγγλια) του Μαρκ Κάζινς
Αφετηρία για τη νέα ταινία του Μαρκ Κάζινς ήταν οι πίνακες της Γουλιελμίνα Μπαρνς-Γκρέιαμ. Μέσα απ' το ιδιοσυγκρασιακό του στυλ, ο σκηνοθέτης μάς ξεναγεί στη ζωή και το έργο της σημαντικής, αν και όχι ακριβώς διάσημης, Βρετανίδας εικαστικού, διαβάζοντας (με τη βοήθεια της Τίλντα Σουίντον) σελίδες απ' το προσωπικό της ημερολόγιο και αξιοποιώντας μαρτυρίες των γυναικών που στάθηκαν κοντά της. Και τότε ανακύπτει ένα κεντρικό γεγονός, ένα περιστατικό σε κάποιον παγετώνα στην Ελβετία, το οποίο αποκαλύπτει και το πραγματικό θέμα του ντοκιμαντέρ. Ο Κάζινς αναφέρεται στη στιγμή που αλλάζει τα πάντα, που γεννά την τέχνη, ή ξεκλειδώνει την ικανότητά μας να την κατανοήσουμε. Στην αιφνίδια συνειδητοποίηση της ομορφιάς γύρω μας που προσμένει να την ανακαλύψουμε. Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.
Πόλεμος από πορσελάνη (Porcelain war, ΗΠΑ) των Μπρένταν Μπελόμο, Σλάβα Λεοντίεφ)
Κάτω από το βρυχηθμό των μαχητικών αεροπλάνων και τη διαρκή απειλή των βομβαρδισμών, τρεις Ουκρανοί καλλιτέχνες επιλέγουν να παραμείνουν στη χώρα τους και να την υπερασπιστούν με όποιο τρόπο μπορούν, συνεχίζοντας παράλληλα να δημιουργούν για να μην χάσουν ολότελα τον εαυτό τους. Λιγότερο μια ταινία για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και περισσότερο ένα φιλμ για την έμφυτη ανθρώπινη ανάγκη να αναζητά επίμονα ψήγματα ομορφιάς ακόμα κι εν μέσω καταστροφής, ο «Πόλεμος από Πορσελάνη» αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι εύκολο να σκορπίσεις τον τρόμο ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά εξαιρετικά δύσκολο να τους αφαιρέσεις το πάθος για ζωή. Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ του Σάντανς.
Το βουνό και η σαβάνα (Savanna and the mountain, Πορτογαλία), του Πάολο Καρνέιρο
Το Κόβας ντο Μπαρόσο είναι ένα ορεινό χωριό της Πορτογαλίας όπου πριν από λίγα χρόνια η κυβέρνηση συμφώνησε με τη βρετανικών συμφερόντων Savvanah Resources στην δημιουργία του μεγαλύτερου λατομείου εξόρυξης λιθίου της Ευρώπης. Το έκαναν με συγχωροχάρτι την οικολογική ανάπτυξη και τις νέες θέσεις εργασίας. Υπολόγιζαν, όμως, χωρίς τους ντόπιους, την απίστευτη ιστορία των οποίων αφηγείται η πιο ιδιαίτερη ταινία της φετινής επιλογής. Ένα πανέμορφο υβριδικό ντοκιμαντέρ-αναπαράσταση μιας μικρής επανάστασης, σκηνοθετημένο σε απόλυτη αρμονία με το αναζωογονητικό φυσικό κάλλος της περιοχής, τις τελετουργίες της τοπικής κοινωνίας, αλλά και το αγωνιστικό πνεύμα των κατοίκων. Ένα μεστό, απολύτως πολιτικό σχόλιο, δοσμένο με χιούμορ μέσα από μια μπρεχτική ματιά στις παράπλευρες απώλειες του περιβαλλοντισμού των πολυεθνικών και των δελτίων τύπου.
Καμία άλλη γη (No other land, Παλαιστίνη) των Μπάσελ Άντρα, Χαμντάν Μπαλάλ, Γιουβάλ Άμπραχαμ, Ρέιτσελ Ζορ
Μια κολεκτίβα ακτιβιστών από το Ισραήλ και την Παλαιστίνη καταγράφει τον μεθοδικό ξεριζωμό των Αράβων κατοίκων από τους 19 οικισμούς της Μασαφέρ Γιάτα, μιας περιοχής στα όρια της Δυτικής Όχθης. Σε μία απ' τις πιο δύσκολες συγκυρίες για τις σχέσεις των δύο πλευρών, ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα ντοκιμαντέρ των τελευταίων ετών στέκεται ως μνημείο τολμηρής ερευνητικής δημοσιογραφίας και αποδεικνύει πως η αντικειμενικότητα δεν κρύβεται στο να μην επιλέγεις πλευρά, αλλά στην ιστορική αλήθεια. Παράλληλα, το «No Other Land» προσφέρει μια γεμάτη ένταση, και σε στιγμές σοκαριστική, ματιά που παραμένει κινηματογραφική παρά την αμεσότητα του υλικού της. Βραβείο Κοινού και Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου.
Η μάχη για την Λαϊκίπια (Battle for Laikipia, Κένυα, Ελλάδα), των Δάφνης Μαζαράκη, Πέτερ Μουρίμι
Το κλισέ που λέει πως ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για το νερό βρίσκει στη Λαϊκίπια την απόλυτη εφαρμογή του, αφού η παρατεταμένη ξηρασία ξυπνάει ταξικά πάθη που είχαν σιγήσει για χρόνια. Ένα απ' τα καλύτερα ντοκιμαντέρ της χρονιάς, κι από τα σημαντικότερα πάνω στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, έρχεται με τη διπλή υπογραφή της υποψήφιας για Όσκαρ Δάφνης Ματζιαράκη και του πολυβραβευμένου Κενυάτη σκηνοθέτη και παραγωγού Πίτερ Μουρίμι. Υπόδειγμα διαλεκτικής, με φόντο τη συγκλονιστική εικονογράφηση ενός απέραντου καταφυγίου της άγριας φύσης, «Η Μάχη για τη Λαϊκίπια» εξιστορεί τη σύγκρουση εχόντων και μη εχόντων, που δεν διστάζει να ανεβάσει την ένταση καθώς καταγράφει τα μη αναστρέψιμα δεινά της σύγχρονης αποικιοκρατίας.
Αρχιτέκτων (Architecton, Ρωσία<0 του Βίκτορ Κοζακόφσκι
Μια εκθαμβωτική οπτικοακουστική συμφωνία, προορισμένη να βιωθεί σε μεγάλες οθόνες και σε συνθήκες απόλυτης κινηματογραφικής υποβολής, το επίτευγμα του Κοσακόφσκι είναι ένας άξιος απόγονος του «Koyaanisqatsi». Μέσα από μνημειώδη κατασκευαστικά θαύματα, η ταινία πραγματοποιεί ένα ταξίδι που ενώνει το βαθύ παρελθόν με το παρόν, ως ένα στοχασμό για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση, το ανεξίτηλο αποτύπωμα του ατόμου στο περιβάλλον του και την ικανότητα της ανθρωπότητας τόσο για το πιο αποστομωτικό επίτευγμα όσο και για την πιο μεγάλη καταστροφή. Θέαμα άκρως εντυπωσιακό, το θαυμαστό αυτό ντοκιμαντέρ είναι ένα ποίημα εικόνων και συνειρμών που προκαλεί δέος. To είδαμε Βερολίνο, δεν μας άρεσε.
Η Άντριαν και το κάστρο (Adrianne and the castle, Καναδάς) της Σάνον Ουόλς
Η ταινία μάς ξεναγεί στο Χέιβενκρεστ, ένα εντυπωσιακό κτίσμα βγαλμένο από το κιτς παραμύθι του έρωτα Άλαν και της Αντριάν, ενός καλλιτέχνη και μιας γυναίκας drag performer. O Άλαν είδε την έμπνευσή του να πεθαίνει μαζί με το χαμό της αγαπημένης του το 2011, όμως ξεκίνησε να φτιάχνει ένα αλλόκοσμο κάστρο φορτωμένο με τις αναμνήσεις του από τη σχέση τους. Ένα «ναό για την τέχνη και την αγάπη», όπως λέει, στου οποίου κάθε γωνιά παραμονεύει το φάντασμα της Αντριάν. Μέσα από αρχειακό υλικό και μιούζικαλ αναπαραστάσεις ζωής, ένα δημιουργικό ντοκιμαντέρ ζωντανεύει το εκκεντρικό σύμπαν ενός μοναδικού έρωτα. Στο ημίφως που ορίζουν άριες και συγκινητικές εξομολογήσεις υπογραμμίζει τη λυτρωτική ανάγκη να επιστρέφουμε σε όσα αγαπήσαμε και μας έμαθαν να αγαπάμε χωρίς περιορισμούς.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων