"Of money and blood": Nεύρο, ροή, ερμηνείες

Σύνοψη: Ο τελωνιακός Σιμόν Βεϊνάχτερ προσπαθεί μαζί με την ομάδα του να βρει τα πρόσωπα που ευθύνονται για μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές απάτες της Ευρώπης.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Chouchou": Ρισκάρει με ένα "απαγορευμένο" θέμα, αλλά τελικά δικαιώνεται

Άποψη: Η υπόθεσή που πραγματεύεται η σειρά  της Nova “Of Money and Blood”, η οποία έκανε πρεμιέρα πέρυσι στο μη διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ της Βενετίας, ξεκίνησε να αποκαλύπτεται το 2009 και έκτοτε χαρακτηρίστηκε ως «η απάτη του αιώνα», ή πιο γλαφυρά «Grand Theft Europe”. Η απάτη περιελάμβανε ένα κύκλωμα εμπορίας δικαιωμάτων ρύπων που βασιζόταν σε πιλοτική εφαρμογή της Κομισιόν ως μέτρο αντιμετώπισης για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Το θέμα, περίπλοκο όπως είναι, δίνει στην σειρά την ευκαιρία για ενδιαφέρον storytelling και ο Ξαβιέ Τζιανολί (“Lost Illusions”, “Marguerite”) την άδραξε με το παραπάνω.

Και στα δύο μέτωπα της πλοκής, σε αυτό του θηρευτή και σε αυτό του θηράματος, ή αλλιώς στο παράνομο και στο νόμιμο, οι ρυθμοί κινούνται γρήγορα και χωρίς νωχελικότητα. Ευτυχώς για εμάς, η υπόθεση γίνεται αρκετά εύληπτη για το κοινό ενώ παράλληλα το ανθρωποκυνηγητό εξελίσσεται με όρους αστυνομικού θρίλερ.

Οι μαχητικοί πρωταγωνιστές αυτής της υπόθεσης ενσαρκώνονται με ανάλογο ύφος ο Βενσάν Λιντόν, ως προϊστάμενος της αρμόδιας υπηρεσίας, και ο Ραμζί Μπεντιά, ως ο πανούργος δολοπλόκος της απάτης. Αμφότεροι αποδεικνύονται ικανοί να κρατήσουν τον θεατή σε αγωνία, όμως ο Μπεντιά ξεχωρίζει με τον φωνακλάδικο και τον πανούργο χαρακτήρα που έχει δομήσει με πολύ μεγάλη ακρίβεια. Ο τρόπος που μεθοδικά προσεγγίζει τον συμπρωταγωνιστή του Νιλς Σνάιντερ (ο οποίος αντικατέστησε τον Γκασπάρ Ουλιέλ μετά τον θανάσιμο τραυματισμό του) λέει πολύ σύντομα όσα ισχύουν για τον χαρακτήρα του συνολικά.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το καστ, μαζί με την Όλγκα Κιριλένκο, κρατά την ένταση της σειράς, και στις στιγμές που οι ιδέες στερεύουν και η συνοχή του περιεχομένου κάπως χάνεται, είναι στην αρμοδιότητα τους να υποστηρίξουν κάτι που «δεν τραβάει». Το κάνουν, φυσικά, επιτυχημένα και σώζουν έως ένα σημείο κάποια επεισόδια.

Πέραν αυτών, το πολιτικό-οικονομικό σκηνικό αποτυπώνεται σε όλο του το μεγαλείο και με ευκολία από την Γαλλική παραγωγή, η οποία ακολούθησε το ομώνυμο βιβλίο πιστά. Κάποια subplots που δημιουργούνται κατά την πορεία βοηθούν την αφήγηση αλλά πολλές φορές αποσπούν την προσοχή του θεατή άνευ λόγου. 

Συνολικά, για κάποιον που ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους σκάνδαλα, το “Of Money and Bood” είναι μία επιλογή που μπαίνει σε λεπτομέρειες χωρίς να κουράζει ιδιαίτερα και από άποψη ερμηνειών δείχνει μεγάλη δυναμική. Ωστόσο, ένα μεγάλο κοινό δεν θα το συγκινήσει εύκολα και σίγουρα δεν θα το κρατήσει έως το τέλος.