"Chouchou": Ρισκάρει με ένα "απαγορευμένο" θέμα, αλλά τελικά δικαιώνεται

Σύνοψη: Η Σανέλ Σουινάρ είναι μια 37χρονη φιλόλογος που διδάσκει σε ένα Λύκειο του Καναδά. Βρίσκεται φαινομενικά σ’ έναν ευτυχισμένο γάμο, με έναν υποστηρικτικό σύζυγο και δύο παιδιά, μέχρις ότου ένας καινούργιος, 17χρονος μαθητής εισβάλλει στη ζωή της κι ο έρωτάς της για εκείνον απειλεί να καταστρέψει τα πάντα και τους πάντες γύρω της.

ΣΧΕΤΙΚΑ50 ταινίες και σειρές από το Ertflix για την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

Άποψη: Στη νέα προσθήκη του Ertflix, διερευνάται η ριψοκίνδυνη θεματική της ερωτικής σχέσης μεταξύ μιας καθηγήτριας (πρόσωπο εξ ορισμού σε θέση εξουσίας/ισχύος, σύμφωνα με το νομοθέτη) κι ενός μαθητή, ο οποίος μάλιστα δεν έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του.

Ακόμη πιο ρισκαδόρικα, η σειρά δεν παρουσιάζει το συσχετισμό τους ως προϊόν grooming εις βάρος του μαθητή αλλά ως ισότιμη, συναινετική σχέση μεταξύ δύο ερωτευμένων υποκειμένων, με τους τίτλους αρχής να θέτουν εκ προοιμίου τον τόνο για μια ρομαντικοποιημένη, αισθητικοποιημένη απεικόνιση του εν λόγω ζευγαριού.

Πράγματι, υπήρξε απόλυτη συναίνεση, κι ακόμη κι ενεργητική πρωτοβουλία, από μέρους του θύματος όσον αφορά τη σύναψη σχέσης με την καθηγήτριά του, αυτό όμως δεν καθιστά το πλαίσιό τους μη προβληματικό –  από νομική αλλά και ηθική σκοπιά.

Έτσι, το Chouchou δεν αποτελεί μια υμνωδία στον έρωτα που προσπερνά τα ηλικιακά και κοινωνικά στεγανά όσο ένα case study για το πώς η έλλειψη έγκαιρης οριοθέτησης σε τέτοιες περιπτώσεις αποβαίνει ακραία τραυματιστική για κάθε – άμεσα ή έμμεσα – εμπλεκόμενο: θύμα, θύτης, κι ακόμη περισσότερο η οικογένεια της τελευταίας κλυδωνίζονται ψυχικά ως απόρροια της έκνομης σχέσης, και βλέπουν τη ζωή τους να καταρρέει πολυεπίπεδα κι επώδυνα.

Στα θετικά της προσέγγισης που ακολουθείται σεναριογραφικά συγκαταλέγεται η μη επιδίωξη να σκιαγραφηθεί μια απαραίτητα συμπαθής Σανέλ Σουινάρ (παρότι ο χαρακτήρας της δίνει το όνομά του στη σειρά – μαμά Σουσού την αποκαλεί χαϊδευτικά η κόρη της).

Η ηρωίδα δεν κρίνεται για το συναίσθημά της αλλά ούτε και αγιοποιείται: η δράση της παρουσιάζεται σε όλο το πληγωτικό – κι ενίοτε – χειριστικό της εύρος, η ακραία ανευθυνότητα κι εγωκεντρικότητα των επιλογών της διαπερνά τη σχέση της με τον σύζυγο, την αδερφή ή τη μητέρα της, και – το σημαντικότερο –  αποτυπώνεται ανάγλυφα στα πρόσωπα των αποδιοργανωμένων από την βίαιη ανατροπή της ζωής τους παιδιών της.

Κι είναι πραγματικά κρίμα που αυτή η μάλλον ισορροπημένη απεικόνιση ενός ευαίσθητου θέματος, η οποία δεν εξωραΐζει αλλά ούτε και ηθικολογεί πουριτανικά περί «καλών μαμάδων», μοιάζει να μην έχει επαρκή εμπιστοσύνη σε αυτά που έχει να πει και να αισθάνεται πως χρειάζεται σαπουνοπερίζοντα  σεναριακά δεκανίκια, για να προχωρήσει την πλοκή της και να «παραγάγει» 8 επεισόδια.

Η επιλογή ενός πολυπρόσωπου καμβά χαρακτήρων, που όλοι τους φέρουν «δραματικά μυστικά» και φτάνουν να αλληλεξαρτώνται σαν ανθρώπινο ντόμινο εξαιτίας «μοιραίων συμπτώσεων», αποδυναμώνει μια αξιόλογη και καλοερμηνευμένη από όλους προσπάθεια.

Η μεθοδική, σφαιρική ανατομία του τραύματος που ενεργοποιούν τέτοιου τύπου σχέσεις είναι από μόνη της επαρκέστατο υλικό για μια αξιομνημόνευτη σειρά, και δεν έχει ανάγκη από έξτρα δραματικό περιτύλιγμα.

Έτσι, το Chouchou παραμένει μεν ενδιαφέρον, χωρίς ωστόσο να γίνεται σπουδαίο.