Δράμα 2023: Γράφουμε άποψη για τις ελληνικές ταινίες - Μέρος 4ο

To ΜΟVE IT βρέθηκε στη Δράμα για το 49ο Φεστιβάλ Μικρού Μήκους και παρακολούθησε ταινίες του Ελληνικού Διαγωνιστικού Τμήματος. Σας γράφουμε γνώμη:

ΣΧΕΤΙΚΑΤο Φεστιβάλ Δράμας ταξιδεύει στο ΚΠΙΣΝ

«Τέλη Αυγούστου» της Αντζελίκας Κατσά

Εκείνο το καλοκαίρι, η Αμέλια θα ανακαλύψει τον παράνομο δεσμό της μάνας της. Αρνούμενη να πιστέψει όσα είδε, θα το σκάσει από το σπίτι μαζί με τον Επαμεινώνδα, τον πρώτο της έρωτα. Θα ζήσουν μια περιπέτεια δοκιμάζοντας τους εαυτούς τους και όποιον συναντήσουν στο διάβα τους, καταλήγοντας στο τέλος της βραδιάς και πάλι παιδιά στα χέρια των γονιών τους.

Mε Αθηνά Μοσχίδου, Φίλιππο Ιωαννίδη, Αντώνη Τσιοτσιόπουλο

Το τέλος της αθωότητας, μια ενηλικίωση που μοιάζει να έρχεται πιο σύντομα από ότι θα έπρεπε, ένα αμήχανο voice over που καταθέτει περισσότερα από όσα συνολικά η ταινία (αν και έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο), μια όμορφη μαυρόασπρη φωτογραφία που όμως δεν προσφέρει κάτι στο φιλμ, παρά μια μάλλον άστοχη νοσταλγία, ένα φιλμ συνολικά με γλυκές στιγμές, αλλά άγευστο. (2/5)

«Τείχη» του Χρήστου Σαρρή

Μία ταινία που δημιουργήθηκε μετά από προγραμματισμένες επισκέψεις στη φυλακή της Νιγρίτας Σερρών και ως εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους τρόφιμους. Η ταινία, καθώς και το πρωτότυπο τραγούδι από την αμερικανίδα μουσικό Laura Jane Grace, εμπνέεται από το ομώνυμο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη.

Εξομολογήσεις κρατούμενων στις φυλακές της Νιγρίτας Σερρών, οι οποίοι φιλοσοφούν πως βρέθηκαν εκεί και πως βιώνουν το διάστημα της κράτησης, αλλά και τι περιμένουν στο μέλλον.

Όλα αυτά καταφέρνουν να βγάλουν σε αρκετές στιγμές έντονο συναίσθημα, ο σκηνοθέτης Χρήστος Σαρρής τις ντύνει αυτές τις στιγμές, με όμορφες, φευγάτες, ποιητικές εικόνες, όλο αυτό μαζί σε κάποια σημεία είναι όμορφο, σε κάποια άλλα κουράζει, είναι όμως μια φέτα ζωής που έχει ενδιαφέρον. (2.5/5)

«Πλευρά» του Παναγιώτη Φαφούτη

Ενας ηλικιωμένος άντρας βρίσκεται στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Πρέπει να ετοιμαστεί για μια εγχείρηση. Η γυναίκα του είναι μαζί του. Μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται ακόμη μια γυναίκα, την ταυτότητα της οποίας δε γνωρίζουμε.

Με Υβόννη Μαλτέζου, Σμαράγδα Σμυρναίου, Φώτο Λαμπρινό, Λίλα Μπακλέση.

Λεπτοβελονιά από τον Παναγιώτη Φαφούτη που μέσα σε ελάχιστο χρόνο στήνει τις διακυμάνσεις, το παρελθόν, τα ξεσπάσματα ενός ερωτικού τριγώνου σε τρίτη ηλικία, κυρίως με ματιές, ευκρινή ενοχικά καδραρίσματα, μελετημένη αξιοποίηση του χώρου, μετρημένες ερμηνείες χωρίς νεκρό δευτερόλεπτο. Και τις απαραίτητες κωμικές ανάσες από τη νοσοκόμα Λίλα Μπακλέση. Tρυφερότητα και αμηχανία, τόσο από τους πρωταγωνιστές, αλλά ίσως και από εμάς, ενώ δεν θα έπρεπε (3,5/5).

«À deux voix» της Μάρθας Μπουζιούρη

Δύο γυναίκες που δείχνει να τις χωρίζει μια άβυσσος –η μητέρα ενός τρομοκράτη του ISIS και η μητέρα ενός θύματος τρομοκρατικού χτυπήματος το 2016 στις Βρυξέλλες– χτίζουν μια απροσδόκητη φιλία που κορυφώνεται με την απόφασή τους να γράψουν μαζί ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο. Κόντρα στη βία και στο μίσος, η σχέση τους δυναμώνει και μεταμορφώνεται σε ένα γυναικείο μανιφέστο ανθρωπιάς, ευαισθησίας κι ελπίδας.

Mε Φατίμα Ερζαχουνί, Σόφι Πίρσον

Δύο μητέρες που βρίσκονται σε «αντίθετες» πλευρές στην ίδια τραγωδία. Η μία με παιδί που προσχώρησε στο ισλαμικό κράτος στη Συρία, η άλλη με παιδί που έπεσε θύμα τρομοκρατικού χτυπήματος. Οι δυο γυναίκες θα συνδεθούν με αγάπη και κατανόηση η μία για την άλλη, η σκηνοθέτιδα Μάρθα Μπουζιούρη αναλύει τα όνειρα και τις σκέψεις τους, κάπου η διάρκεια δείχνει μεγαλύτερη από όσο θα έπρεπε και το voice over κάποια στιγμή κουράζει, αλλά η ειλικρίνεια του εγχειρήματος δύσκολα θα σε αφήσει αδιάφορο. (2,5/5)

«Flux» του Γιώργου Μπουγιούκου

Σε μια παραλία γεμάτη κόσμο στην Ελλάδα, το καλοκαίρι, ξεβράζονται τα σώματα δύο προσφύγων γυναικών. Η Έλλη, μια νέα κοπέλα, μαζί με τον σκύλο της, αντικρίζει τη σκληρή πραγματικότητα και αποφασίζει να μην αποστρέψει το βλέμμα.

Mε Μαρί Τραγουστή, Τάσο Δημητρόπουλο, Στάθη Κόκκορη

Το θέμα είναι αιχμηρό από μόνο και σίγουρα δημιουργεί προβληματισμό και σηκώνει συζήτηση. Πως θα αντιδρούσες εσύ αν αυτό που τόσες φορές έχεις ακούσει στις ειδήσεις, συνέβαινε μπροστά σου;

Θα αδιαφορήσεις; Θα ενδιαφερθείς;

Η ταινία βασίζεται κυρίως στο βλέμμα της (ήδη πονεμένης για λόγους που δεν μαθαίνουμε) πρωταγωνίστριας, το υπόλοιπο όμως κομμάτι είναι μάλλον προσχηματικό και βασισμένο σε ένα εντελώς κλισέ και απλοϊκό σενάριο, χάνοντας την ευκαιρία για ένα φιλμ-μαχαιριά. (2/5)

Όλες τις ταινίες του εθνικού διαγωνιστικού μπορείτε να τις δείτε ελεύθερα εδώ.

To ΜΟVE IT βρίσκεται στο Φεστιβάλ Δράμας και καταγράφει όσα συμβούν σε αυτή την σπουδαία σινεφιλική γιορτή. 

Τα πάντα θα βρίσκετε στο ειδικό section μας, το οποίο θα ανανεώνεται καθημερινά.