One cut of the dead

Σύνοψη: Σκηνοθέτης με μπόλικη όρεξη για δουλειά αλλά καθόλου ταλέντο, τα δίνει όλα έτσι ώστε να γυρίσει τη τέλεια ταινία ζόμπι σε μονοπλάνο. Τι γίνεται όμως όταν τα ζόμπι δεν είναι ηθοποιοί αλλά ζωντανοί νεκροί στη πραγματικότητα;

Γνώμη: Αυτή η Γιαπωνέζικη τσαχπινιά γυρίστηκε το 2017 ουσιαστικά με κέρματα καθώς πέραν κάποιων προσπαθειών στα πρακτικά εφέ, τα υπόλοιπα μυρίζουν φτηνόδουλειά καθώς με το ζόρι μαζεύτηκαν 25.000 δολλάρια για τη παραγωγή και φαίνεται (και έφερε πίσω 25 εκατομμύρια εισπράξεις!) .

Ο σκοπός του φιλμ δεν ήταν να γυριστεί ένα γυαλισμένο Resident Evil με τη Mίλα Γιοβοβιτς να πετσοκόβει 3d ζόμπι ή άμοιρους θεατές με τη κακή ηθοποιία της. ούτε ένα βλοσυρό βλέμμα για το τέλος της ανθρωπότητας τύπου 28 Ημέρες Μετά  λίγη υπομονή μέχρι τον Ιούνιο γι αυτό).

Μάλλον ο δημιουργός της ήθελε να γυρίσει μια σάτιρα γύρω από τα κακώς κείμενα του Hollywood και όχι μόνο γύρω από τις παραγωγές, το σύστημα που λειτουργεί σε ενα κινηματογραφικό εγχείρημα αλλά και τους αναλώσιμους λαϊκούς ήρωες που ονειρεύονται μια θέση στο star system και καταλήγουν 'τροφη'.

Όλα αυτά θα χρειαστούν την υπομονή από όσους δοκιμάσουν να πιάσουν το νόημα καθώς το πρώτο μισάωρο δοκιμάζει αντοχές και βάζει διλήμματα γύρω από το αν πρέπει να πετάξεις την TV από τη βεράντα ή να τρομάξεις με τις ίδιες σου τις επιλογές στη θέαση ταινιών. Το ντελίριο και τα ουρλιαχτά των πρωταγωνιστών να αποδώσουν ένα ' αριστούργημα ' και το ερασιτεχνικό φιλμ που εξελίσσεται στα μάτια σου φαντάζει αποκρουστικό.

Μόλις ξεπεράσεις αυτόν τον σκόπελο, η ιστορία με flashback μπαίνει σε ράγες, φρενάρει εξηγώντας ότι δεν προσπαθεί να κάνει απλα μια κωμωδία τρόμου, αλλά μια ταινία μέσα σε μια άλλη ταινία με δεικτικο σχόλιο προς το σύστημα .

Όποιος δε πιάσει το αστείο είναι πολύ κατανοητό. Ξεκάθαρα δεν είναι για όλους και αυτό δεν έχει να κάνει με τους άσημους Ιάπωνες που τη στελεχώνουν, όσο με ότι τα τεράστια μειονεκτήματα της τα γυρνάει τούμπα κλείνοντας το μάτι σε διάφορα είδη στήνοντας μια φάρσα.

Έχει άνισες στιγμές, με σκηνές που βγάζουν γέλιο με τη κατάσταση να έχει ξεφύγει σε ένα χάος από ζόμπι και κακούς ηθοποιούς, αμήχανες επίσης που ένα δυτικό κοινό δεν θα ενστερνιστεί αλλά και μπόλικο gore .

Από τα ίδια και τα ίδια σίγουρα μοιάζει πιο φρέσκο (θυμηθείτε τη τελευταία καλή ταινία με ζόμπι την τελευταία 5ετια γιατί εγώ δε βρίσκω ), από την άλλη ....όχι δεν είναι το γιαπωνέζικο Shaun of the dead.  Λείπει το soundtrack, το χαρισματικό δίδυμο (Pegg- Frost), δεν υπάρχει Edgar Wright στη σκηνοθεσία.

Μέχρι το '28 Χρόνια Μετά' που θα μας μαυρίσει τις ψυχές μια για πάντα, το One Cut Of The Dead είναι ένα ευχάριστο σφηνάκι, έξυπνο και προτείνεται για χαβαλε σε τρομο-παρέες .

Καθόλου άσχημα λοιπόν ....