Δύο Καπνισμένες... Κάννες: Social Network

SOCIAL NETWORK: ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Ή ΑΠΑΤΗ;

O ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΙΤΣΟΣ και ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΣΑΠΑΚΙΔΗΣ
είναι δύο πολύ καλοί φίλοι, αλλά και την ίδια στιγμή
δύο άσπονδοι κινηματογραφικοί εχθροί.
Κάτι σαν τον Batman και τον Joker, τον Πιστολά και τον Σερίφη
ή τελικά τον Δόκτορα Τζέκυλ και τον Μίστερ Χάιντ.
Αντικείμενο της διαμάχης τους, το Social Network του Ντέιβιντ Φίντσερ

Τζ: Tαινία-φαινόμενο ή ταινία για ένα φαινόμενο?

Χ: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Μια απάτη είναι. Αμερικάνικο όνειρο και καφρίλα...

Τζ: Μα και το Facebook, απάτη είναι. Ήρθε να καλύψει την ανάγκη μας να ομαδοποιηθούμε και να πάμε "στα σίγουρα", όσον αφορά την αναζήτηση γκόμενου, "φίλου", συνέταιρου, και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο…

Χ: Δεν έχω ιδέα για το Facebook και δεν έμαθα τίποτα παραπάνω γι' αυτό από την ταινία. Όμως, κάτι μου θύμιζε το παραλό με τις σαγιονάρες που περιφερόταν σαν το γύφτο στη λαϊκή σ' όλη την ταινία και ψάχνω να το βρω...

Τζ: Ο τύπος είναι ένας σπασίκλας των υπολογιστών, χαμένος στην κοσμάρα του. Αδιαφορεί για τους κώδικες της κοινωνικής συμπεριφοράς (πόσο μάλλον για τους στυλιστικούς)... Ποιος αυτός που τους οδήγησε σε ένα νέο επίπεδο, ακριβώς επειδή στις διαπροσωπικές σχέσεις ήταν σκράπας. Βρήκε καταφύγιο στην μοναχικότητα και την ασφάλεια του πληκτρολογίου. Όπου η απόρριψη πονάει λιγότερο.

Χ: Δεν ξέρω, ρε φίλε. Πάντως θυμήθηκα ποιον μου θυμίζει: Τον δόκτωρα Σποκ. Μόνο που δεν είχε θέμα με τα γκομενικά γιατί ήταν εξωγήινος. Αυτό είναι το θέμα, άμα κάνεις ταινίες για τα φράγκα, βγάζεις εξωγήινους... Και άμα κάνεις σενάριο ξεσηκώνοντας από άρθρα εφημερίδων και πρακτικά δικών, τότε οι ήρωες χάρτινοι και το δράμα κολοβό. Τον τύπο που το όνομά του θυμίζει χυμό πορτοκάλι, η αγορά πάντως και να μην υπήρχε, θα τον επινοούσε... αλλά σου είπα δεν το ξέρω το θέμα. Για την ταινία τι έχεις να πεις;

Τζ: Καταπληκτικός ρυθμός, μοντάζ που ξυρίζει, αποδίδει υποδειγματικά την έξαψη που νιώθεις στο chat όταν απαντάς συνεχόμενα και ατακαριστά, δηλαδή τον πυρετό της συναναστροφής, αλλά από απόσταση.

Χ: Το διαστημόπλοιο στο Star treck το λένε Εnterprise, τυχαίο; Στο "Ελεύθερος ωραρίου" από το δράμα του ήρωα (απολυμένος που δεν το έχει πει στην οικογένειά του και συνεχίζει να ζει γι' αυτούς σαν να εργάζεται) έβγαινε ο κόσμος ο σημερινός με τη σκληρότητα και την ομορφιά του, απ' αυτή την ταινία τι βγαίνει; Να λυπηθώ τον άνθρωπο με τις σαγιονάρες; Να τον θαυμάσω;

Τζ: Τι να λυπηθείς, τρισεκατομμυριούχος έγινε. Να θαυμάσεις σίγουρα ότι είδε την προέκταση της όλης φάσης νωρίτερα από όλους. Μπορεί να υπήρχε η ανάγκη όπως είπες, αλλά και για να επικοινωνούμε χωρίς να περιμένουμε να φτάσει το ταχυδρομικό περιστέρι υπήρχε, αλλά κάποιος έπρεπε να φτιάξει το ρημάδι το τηλέφωνο! Η ταινία είναι η σύγχρονη κοινωνία σε μικρογραφία: με την αποξένωση, την έννοια της φιλίας να ακυρώνεται, την ανάγκη για το χρήμα να διαμορφώνει συμπεριφορές και αντιδράσεις,

Χ: Συμφωνώ, κάποιος πρέπει να μιλήσει για το Facebook, αλλά δεν το κάνει αυτή η ταινία. Να μην παρεξηγηθώ υπάρχουν δυο τρεις στιγμές που μου αρέσουν ως ταμπλό, όπως όταν ο mr Napster μιλάει στον άνθρωπο με τις σαγιονάρες και ο φωτισμός είναι τέτοιος που στο πρόσωπό του βλέπεις τον διάβολο, έργο Ιερώνυμου Μπος και βάλε... Φαντάζεσαι τι θα γινόταν αν δεν του έριχνε χυλόπιτα η κοπέλα; Ούτε facebook, ούτε τίποτα, ακόμα στα περιστέρια θα ήμασταν. Σε έχει πιάσει το φιλοσοφικό σου πάντως. Αυτό το αναγνωρίζω στην ταινία, δόκτωρ...

Τζ: Δόκτωρ Strange Love! Το facebook ειναι η αντανάκλαση της σύγχρονης κοινωνίας. Το Social Network το ίδιο. Άρα Social Network=Facebook. Απλά μαθηματικά.

X: :) (emoticon και διακτινίζομαι τώρα στο φέισμπουκ)