"White Lotus" season 3: Ένα γκουρμέ πιάτο που το συνήθισες

Σύνοψη: Μια οικογένεια Αμερικανών, ένας μυστηριώδης μεσήλικας μαζί με τη νεαρή σύντροφό του και τρεις παιδικές φίλες, μία εκ των οποίων είναι διάσημη ηθοποιός, καταφτάνουν στο πολυτελές White Lotus της Ταϊλάνδης. Τα μυστικά, οι επιθυμίες και οι υποβόσκουσες εντάσεις απειλούν να καταστρέψουν τις φαινομενικά ειδυλλιακές διακοπές τους, ενώ στον ορίζονται διαφαίνεται μια ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία από την οποία κάποιοι δεν θα βγουν ζωντανοί.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Skeleton Crew": Kάπου μεταξύ Goonies και Star Wars

Γνώμη: Τα τελευταία χρόνια, οι “eat the rich” αφηγήσεις φαίνεται να κερδίζουν όλο και περισσότερο τηλεοπτικό έδαφος και φανατικούς θεατές, καθώς η απόλαυση του να παρακολουθείς ισχυρούς και φραγκάτους να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους δεν είναι διόλου αμελητέα.

Και το HBO έχει προσφέρει δύο από τα χαρακτηριστικότερα και πιο επιτυχημένα παραδείγματα αυτού του είδους με το “Succession” και το “White Lotus”. Το πρώτο ολοκληρώθηκε και μπήκε με άνεση στις λίστες με τις καλύτερες σειρές όλων των εποχών, ενώ το δεύτερο βρίσκεται αισίως στην τρίτη σεζόν του, με κάθε νέο installment να αποτελεί ένα αυτοτελές κεφάλαιο (αλλά με κάποιους “φίλους” από τα παλιά) που εκτυλίσσεται κάθε φορά σε ένα διαφορετικό θέρετρο της πλασματικής αλυσίδας White Lotus, πάντα σε κάποια τοποθεσία του πλανήτη που κόβει την ανάσα με την ομορφιά της.

Έτσι, από τη Χαβάη του πρώτου κύκλου και τη Σικελία του δεύτερου, τώρα μεταφερόμαστε στην Ταϊλάνδη, με ένα νέο και ετερόκλητο καστ χαρακτήρων και, φυσικά, ένα νέο πτώμα, την ταυτότητα του οποίου θα ανακαλύψουμε στο τελευταίο επεισόδιο.

Ο δημιουργός της σειράς Μάικ Γουάιτ ακολουθεί κατά γράμμα την επιτυχημένη συνταγή του, αυτή που έκανε το “White Lotus” τηλεοπτικό φαινόμενο, και παρότι δεν φαλτσάρει εμφανώς πουθενά (με την ανάπτυξη των χαρακτήρων να αποτελεί κι εδώ το ατού του), η τρίτη σεζόν είναι μεν πιο σκοτεινή και kinky, αλλά είναι και ελαφρώς… βαρετή.

Κι αυτό οφείλεται ότι είναι πλέον δύσκολο να μην νιώσεις ότι κάπου τα έχεις ξαναδεί όλα αυτά είτε στις προηγούμενες σεζόν της σειράς είτε σε αντίστοιχης θεματικής προϊόντα μυθοπλασίας.

Έτσι, οι μικρές ανατροπές και αποκαλύψεις που μας δίνει με το σταγονόμετρο σε κάθε επεισόδιο, ώστε να καταλήξει στην τελική ανατροπή του φινάλε, δεν είναι πια και τόσο απρόβλεπτες και οι πάντα απολαυστικοί του διάλογοι, που προφέρονται δια στόματος μιας σειράς εκλεκτών ηθοποιών, δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν πλήρως την ύπαρξη αυτής της σεζόν, πόσο μάλλον μιας πιθανής τέταρτης (εκτός αν γυριστεί σε κανένα ελληνικό νησί και τη σώσει η προσθήκη του τοπικού μας ταμπεραμέντου!)

Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι το “White Lotus” δεν αποτελεί πια ένα καλοφτιαγμένο και έξυπνο θέαμα ή ότι η σεζόν αυτή είναι ένα πρόχειρο, ξαναζεσταμένο φαγητό για τους πεινασμένους για κανιβαλισμό των πλουσίων θεατές. Είναι, όμως, σαν την εμπειρία ενός πιάτου υψηλής γαστρονομίας: την πρώτη φορά θα εντυπωσιαστείς, τη δεύτερη θα χαρείς που το απολαμβάνεις εκ νέου και την τρίτη θα σου φανεί ίσως λιγότερο wow, καθώς η γεύση του σου είναι πια οικεία και εσύ βρίσκεσαι ήδη σε αναζήτηση κάτι καινούργιου.