Berlinale 2025 - Γιαν Όλε Γκέρστερ: "Η βαρετή λούπα που φθείρει"

Με αφορμή την πρεμιέρα της τρίτης του μεγάλου μήκους ταινίας (και πρώτης αγγλόφωνης), Islands, συναντήσαμε τον Γιαν - Όλε Γκέρστερ (Oh boy, Lara) και είχαμε μια άκρως χαλαρή και απολαυστική συζήτηση μαζί του για το φιλμ νουάρ, το clubbing, την ψυχοθεραπεία και όχι μόνο. 

ΣΧΕΤΙΚΑΒerlinale 2025: Tα πορτραίτα των πρωταγωνιστών

H άποψη του ΜOVE IT για το "Islands".

Ομιλητικότατος, με διάθεση να επικοινωνήσει όσα περισσότερα μπορούσε για τη νέα του ταινία, μάς εξήγησε αρχικά πώς εμπνεύστηκε την ιστορία του Τομ, ενός προπονητή τέννις που βαλτώνει στα courts ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στα Κανάρια Νησιά, προπονώντας τους ενοίκους του.

"Όταν έκανα εγώ διακοπές στο συγκεκριμένο νησί, οι οδηγίες του coach του ξενοδοχείου που έμενα ήταν το μόνο που άκουγα από το δωμάτιό μου κάθε πρωί. 'Περίμενε', "Σταμάτα", "Πάμε, χτύπα", "Μπράβο", ακριβώς οι ίδιες εντολές ξανά και ξανά, για ώρες. Κάπως έτσι προέκυψε η ιδέα ο Τομ να κάνει αυτή τη δουλειά, ήθελα να δείξω πόσο σε φθείρει αυτή η βαρετή λούπα".

Η έννοια της λούπας, της άχαρης επαναληπτικότητας τον απασχόλησε και ως προς την απεικόνιση της νυχτερινής ζωής στο θέρετρο, η οποία καταπίνει τον πρωταγωνιστή του. 

"Αν παρατηρήσετε, στην ταινία υπάρχουν Άγγλοι, Γερμανοί, Γάλλοι τουρίστες που κλαμπάρουν κάθε βράδυ. Όλοι τους έχουν δραπετεύσει από κάτι σε αυτόν τον εξωτικό παράδεισο, απλώς σκεφτόμουν και με βάση την προσωπική μου εμπειρία πόσο ανούσια γίνεται αυτή η επανάληψη από ένα σημείο και μετά. Κάθε βράδυ παίζει η ίδια μουσική - μάλιστα, σε ένα από τα τραγούδια που ακούτε, είμαι εγώ που τραγουδάω, απλά πήρα ένα μικρόφωνο και αυτοσχεδίαζα trash στίχους για clubbing music" 

Η έλλειψη νοήματος/σκοπού, η "wasted" ζωή του ήρωά του, όμως, φαίνεται να απασχολεί και τον ίδιο τον Γκέρστερ προσωπικά.

"Συνειδητοποίησα στην ψυχοθεραπεία ότι από τον φόβο του θανάτου κατά βάση ξεκινάει κι ένας δικός μου φόβος μου ότι χαραμίζω το πλήρες μου potential, ότι δεν καταφέρνω να το ζω στο μέγιστο, κι αυτό αφορά και τις ταινίες μου. Από την άλλη, αυτή την στιγμή βρίσκομαι να παρουσιάζω τη δουλειά μου στο Φεστιβάλ Βερολίνου, οπότε ίσως τελικά δεν έχουν πάει και τόσο άσχημα τα πράγματα για μένα". 

Όσον αφορά το τι genre τελικά υπηρετεί με το Islands, μάς εξήγησε πως δεν ήθελε το φιλμ του να είναι κάτι στατικό, αλλά, όπως κι οι χαρακτήρες του, να είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα.

"Ήθελα να το κρατήσω ανοιχτό και αμφίσημο μέχρι τέλους, τόσο από θέμα πλοκής όσο και είδους. Μου άρεσε η ιδέα να μετατραπεί σταδιακά σε noir και η Στέισι (σ.σ. η Στέισι Μάρτιν, που ρυθμίζει το ερωτικό τρίγωνο της ιστορίας στο ρόλο της Αν) να έχει κάτι από femme fatale. Μάλιστα, όπως διαπίστωσα από τις κατηγορίες του mubi, υπάρχει και συγκεκριμένο υποείδος που ονομάζεται vacation noir, όπου η πλοκή εκτυλίσσεται στη διάρκεια των διακοπών των ηρώων. Οπότε, χαίρομαι που έβαλα κι εγώ τη μικρή μου συνεισφορά σε αυτό."

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, βέβαια, έχει το γεγονός ότι, όσο μικρό κι αν θεωρείται το διάστημα των καλοκαιρινών διακοπών, είναι η μεγαλύτερη χρονική περίοδος που έχει κινηματογραφήσει στην ως τώρα φιλμογραφία του, καθώς τόσο το Oh boy όσο και η Lara αφορούσαν ένα 24ωρο της ζωής των πρωταγωνιστών τους. 

Σε σχετική μας επισήμανση, απάντησε γελώντας: "Πράγματι. Μου αρέσει πολύ το συγκεκριμένο format, η ιδέα του να δίνεις στον θεατή μια ζωή "in a nutshell", και είναι πολύ πιθανό να το ξανακάνω. Δεν ξέρω, ίσως να το αναγάγω σε σήμα κατατεθέν μου, να λένε για μένα "α, αυτός είναι ο τύπος με τις 24 ώρες". Δεν είναι κακό". 

Tο 75ο Φεστιβάλ Βερολίνου διεξήχθη

To MOVE IT βρέθηκε στη γερμανική πρωτεύουσα για 15η χρονιά και σας μεταφέρει όλα όσα συνέβησαν