Niki

Σύνοψη: Παρίσι, 1952. Η Νίκι, Γαλλο-Αμερικανίδα επίδοξη ηθοποιός και μοντέλο, μετακομίζει από τις ΗΠΑ με τον σύζυγο και τη μικρή της κόρη, σε μια απόπειρα να πάρει απόσταση από την οικογένειά και τη χώρα της που την έπνιγαν. Όμως, επώδυνες αναδρομές σε ένα ανεπούλωτο τραύμα της παιδικής ηλικίας της συνεχίζουν να εισβάλλουν στις σκέψεις της και ανατρέπουν την ειδυλλιακή μποέμ ζωή που προσπαθεί να χτίσει.

Άποψη: Μια σπουδαία περίπτωση στον χώρο των εικαστικών, η Γαλλοαμερικανίδα Νίκη ντε σαν Φαλ πρωτοπόρησε όχι μόνο στον τομέα της γλυπτικής και των εγκαταστάσεων με τα οποία καθιερώθηκε και έργα της μπορεί να βρει κανείς και σε μουσεία της Ελλάδας (από το Ίδρυμα Γουλανδρή στην Αθήνα έως το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη) αλλά και στον χώρο του κινηματογράφου με τις φεμινιστικές ταινίες που δημιούργησε.

Η ταινία της ηθοποιού Celine Sallette στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο επικεντρώνεται στην ταραχώδη και βαθιά δημιουργική για εκείνη δεκαετία του 1950, από την επιστροφή της στο Παρίσι με σύζυγο και παιδί και τον εγκλεισμό της σε ψυχιατρικό άσυλο μέχρι την γνωριμία της με τον επίσης καλλιτέχνη Ζαν Τινγκελί και την κοινή τους συμπόρευση στις αρχές της επόμενης δεκαετίας με το κίνημα του Νέου Ρεαλισμού, το οποίο υπαινίσσεται στο τέλος η ταινία καθώς εκεί κλείνει ο βιογραφικός κύκλος που ενδιαφέρει την σκηνοθέτρια.

Στην ουσία αυτό που εξετάζει είναι πώς τα προσωπικά της τραύματα και οικογενειακά δράματα που την ανάγκασαν να φύγει από τις ΗΠΑ και να βρει καταφύγιο μακριά από την πατρική εστία την όπλισαν κυριολεκτικά και μεταφορικά στην μετέπειτα αντιδραστική και αντισυμβατική εικαστική της διαδρομή.

Μόνο που όλο αυτό γίνεται σε μια πολύ συμβατική και κλασική δραματουργικά ταινία, που προδίδει την επαναστατικότητα που έφερε στην τέχνη η σπουδαία δημιουργός.

Γνωστή για το πώς πυροβολούσε τους καμβάδες της απελευθερώνοντας χρώματα σε μια πράξη καταστρατήγησης της ακαδημαϊκής τέχνης και επίθεσης στην πατριαρχική κοινωνία της εποχής της (και όχι μόνο) καταλήγει σε μια φροντισμένη μεν παραγωγή με καλομονταρισμένα χρονικά μπρος πίσω, που όμως δεν είναι κάτι παραπάνω από μια ακαδημαϊκή γαλλική κομεντί με αέρα βιογραφίας καλλιτέχνη.

Η Charlotte le Bon είναι ιδανική επιλογή για τον ρόλο της Νίκη, όχι μόνο γιατί μοιάζει αρκετά φυσιογνωμικά αλλά και γιατί αποδίδει σε εξαιρετικό βαθμό όλες τις αποχρώσεις μιας γυναίκας που καλείται να είναι μάνα, σύζυγος ενός ανθρώπου που ξενοκοιτάει, ερωμένη ενός εικαστικού σε σχέση, καλλιτέχνιδα, νοικοκυρά και βαθιά τραυματισμένη από βιώματα βίας και κακοποίησης.

Αν κάτι μας δείχνει εύστοχα, είναι οι αλληλοσυγκρουόμενοι ρόλοι σε μια κοινωνία που απαιτεί πολλά από μια γυναίκα δίνοντας της πίσω ψίχουλα και καίγοντας όλες τις ελπίδες για λύτρωση την οποία πρέπει να βρει μόνη της.