Σύλβια Ρόμπυν

Το ανθρωποκεντρικό και ιδιάζον ντοκιμαντέρ του Π. Ευαγγελίδη, φιλοδοξεί να δώσει ορατότητα στο τρανς βίωμα και την τρανς κοινότητα στην Ελλάδα και περιστρέφεται γύρω από την μοναχική ζωή του Διγενή, ενός queer περφόμερ με κατάθλιψη και πρόσφατα διαγνωσμένο αυτισμό. Η ταινία θα ακολουθήσει μια διαδρομή τεσσάρων χρόνων, τα βήματά του Διγενή να γίνει η Sylvia Robyn, μια τρανς γυναίκα με μια νέα ταυτότητα φύλου και ένα νέο όνομα, αναγνωρισμένη πια κοινωνικά και νομικά. Ο Διγενής είναι ένα 28χρονο γκέι άτομο, που ζει στην Αθήνα ως queer περφόρμερ και δυσκολεύεται να συνάψει σχέσεις με άλλα άτομα. Έχει ελάχιστους φίλους και μονομερείς έρωτες.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Το Σύλβια Ρόμπυν είναι ένα παρατηρητικό ντοκιμαντέρ που δημιουργώ εδώ και τέσσερα χρόνια. Ξεκίνησε ως πορτρέτο του Διγενή, ενός 28χρονου queer άνδρα, τον οποίο γνώρισα μέσω κάποιων παραστάσεών του. Ανακάλυψα γρήγορα ότι, παρά τις εμφανίσεις του, ήταν ένα μοναχικό άτομο, σχεδόν χωρίς φίλους, που είχε χάσει τη μητέρα του σε μικρή ηλικία και είχε φύγει από την οικογένειά του στα 18 του, για να ζήσει μόνος του στην Αθήνα. Είχε ήδη λάβει ψυχιατρική φροντίδα για κάποια επεισόδια κατάθλιψης, ένα από τα οποία τον οδήγησε εθελοντικά σε ψυχιατρική κλινική.

Αυτή ήταν μια καθοριστική καμπή, καθώς ακολούθησε μια ψυχιατρική αξιολόγηση που οδήγησε στη διάγνωσή του ως ατόμου με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Αυτό εξηγούσε πολλές από τις ιδιαιτερότητές του, καθώς και τις δυσκολίες στις φιλίες και τις ρομαντικές σχέσεις του.

Παράλληλα, άρχισε να λαμβάνει ορμονική θεραπεία, εκφράζοντας ανοιχτά την επιθυμία του να μεταβεί σε μια πιο θηλυκή ταυτότητα και να αλλάξει το όνομά του. Το όνομα Διγενής αντικαταστάθηκε προοδευτικά από το Σύλβια, με την προσθήκη του Ρόμπυν, εμπνευσμένο από τον Ρομπέν των Δασών. Η ταύτιση με τη μητέρα της δεν είναι κάτι που η Σύλβια κρύβει.

Η μετάβαση της Σύλβια Ρόμπυν δεν ακολουθεί τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας φυλομετάβασης από άνδρα σε τρανς γυναίκα. Διατηρεί τα γένια και τα μαλλιά της, ενώ οι μόνες ορατές αλλαγές είναι το στήθος της και η ανακατανομή του λίπους λόγω των ορμονών. Αυτή τη στιγμή, αυτοπροσδιορίζεται ως "that-trans", δηλαδή ως αυτιστική τρανς γυναίκα, μια κατηγορία στην οποία, σύμφωνα με την ίδια, ανήκουν μόνο εκείνη και ένα ακόμη άτομο στην Ελλάδα.

Έχω συλλέξει πάνω από εκατό ώρες υλικού, καθώς και πολλά δικά της βίντεο που μου έστελνε κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Η Σύλβια Ρόμπυν δεν είναι μια ταινία για την κατάθλιψη, τον αυτισμό ή την τρανς ταυτότητα, αλλά το πορτρέτο ενός ατόμου σε διαρκή αλλαγή και μεταμόρφωση. Όπως η ίδια λέει, "θα ήθελα να σταματήσει ο χρόνος και να απολαύσω επιτέλους μια σταθερότητα και μια ευτυχία" χωρίς να τρέχει πίσω από τις δικές της μεταμορφώσεις και προσαρμογές, όλα αυτά συντροφιά με "μια πολύ ιδιαίτερη αγάπη που υπάρχει εδώ και καιρό στη ζωή της πλατωνικά και που ελπίζει αυτή τη φορά να έχει αίσιο τέλος".