Seven veils

Σύνοψη: Η σκηνοθέτρια του θεάτρου Jeanine είναι επιφορτισμένη με την αναβίωση του πιο διάσημου έργου του πρώην μέντορά της και εραστή της, μια σκηνοθεσία της όπερας «Salome». Ενώ εργάζεται στην παραγωγή, η Jeanine πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί αρκετές σχέσεις στη ζωή της.

Ταυτόχρονα, το ταξίδι της διασταυρώνεται με αυτό αρκετών τραγουδιστών και μελών του συνεργείου στην παραγωγή με απροσδόκητους τρόπους.

Άποψη: Ζωή και τέχνη, προσωπική ζωή και μουσική, εμμονές, τραύματα και δημιουργήματα είναι μερικά ζητήματα που τελευταία έχουν απασχολήσει ιδιαίτερα το σινεμά, όπως σε ταινίες σαν το Tar ή το Maestro.

Ο Kαναδός σκηνοθέτης Atom Egoyan, με μια άνιση καριέρα πολύ καλών (Exotica, The Sweet Hereafter, Chloe) αλλά και πολύ μέτριων ταινιών (Devil’s Knot, Guest of Honor) επιστρέφει με μια αγαπημένη του όπερα, την βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ, «Σαλώμη» του Στράους.

Ο ίδιος μάλιστα την είχε σκηνοθετήσει για την Canadian Opera Company το 1996 αλλά και πέρσι, με το περσινό ανέβασμα να του δίνει και δύο από τους πρωταγωνιστές της ταινίας, τους τραγουδιστές όπερας Ambur Braid και Michael Kupfer-Radecky.

Τα οικογενειακά τραύματα, το παρελθόν των σχέσεων και η προσπάθεια υπερπήδησης των αναμνήσεων που ταλανίζουν τους ανθρώπους είναι γνώριμα μοτίβα της φιλμογραφίας του Egoyan και στο Seven Veils (από τον περίφημο χορό των επτά πέπλων της Σαλώμης) συνδυάζονται με την θεατρική πράξη.

Αυτό που παρακολουθούμε είναι δύο παράλληλες πραγματικότητες: το ανέβασμα μιας όπερας και οι δυσκολίες που συναντά η πρώην ηθοποιός και νυν σκηνοθέτρια Jeanine, που είχε υποδυθεί την Σαλώμη σε παράσταση του εκλιπόντος μέντορά της και από την άλλη τι της ξυπνά το έργο, ποιες υπόγειες συνδέσεις παρουσιάζονται με την δική της ζωή;

Η Σαλώμη είναι μια γυναίκα που διεκδικεί την αγάπη, μια αγάπη που δεν βίωσε ούτε από τον πατέρα της ούτε από την μητέρα της, ενώ διεκδικείται ερωτικά από τον Ηρώδη με ασφυκτικό τρόπο. Συμβάντα της προσωπικής της ζωής βρίσκουν ταυτίσεις και την ωθούν σε ένα ξαναβίωμα του τραύματος που προσπαθεί να απωθήσει μέσω της επιτυχίας της. Ο περίπλοκος χαρακτήρας της Amanda Seyfried, που συναντά ξανά τον σκηνοθέτη μετά το Chloe, την κάνει να βρίσκεται εγκλωβισμένη σε έναν ρόλο που περισσότερο ξοδεύεται στο ανέβασμα της Σαλώμης και λιγότερο σε μια υπαρξιακή της περιδίνηση μέσα στον κόσμο της.

Αρκετές ιδέες (όπως η χρήση των social media και των μοδάτων podcasts στην αποκάλυψη αληθειών) σε μια ταινία που από ένα σημείο και μετά δεν μπορεί ή αρνείται να τις διαχειριστεί και έτσι καταφεύγει σε πιο εύκολες λύσεις αφήνοντας τους δικούς της δαίμονες κλεισμένους μέσα στην ντουλάπα.

Aτόμ Εγκογιάν και Αμάντα Σίφριντ μας μίλησαν για την ταινία