Ανθρωπίστρια Βρικόλακας Αναζητά Αυτοκτονικό Άτομο

Σύνοψη: Η Σάσα έχει ένα σοβαρό πρόβλημα: είναι ένα έφηβο βαμπίρ που δεν μπορεί να σκοτώσει. Και η οικογένειά της, η οποία έχει βαρεθεί να μοιράζεται το αίμα της (ή, καλύτερα, το αίμα των άλλων) της δίνει τελεσίγραφο.

Τότε ευτυχώς η Σάσα συναντά τον Πολ, έναν μοναχικό νεαρό με τάσεις αυτοκτονίας, ο οποίος δεν μπορεί να πάρει την μεγάλη απόφαση.

Γνώμη: Αν ο αβανταδόρικος τίτλος της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας της Καναδής Αριάν Λουί-Σεζ σας έκανε αμέσως να σκεφτείτε τη γνωστή ατάκα “still a better love story than Twilight”, τότε συγχαρητήρια, έχετε πέσει μέσα!

Γιατί μπορεί το “Ανθρωπίστρια βρικόλακας…” να μην ανανεώνει πλήρως τον βαμπιρικό μύθο συνδυάζοντάς τον με μια ιστορία ενηλικίωσης, αλλά έχει μπόλικη γοητεία και περίσσεια αγάπη για τους ήρωές του, παρότι δεν τολμά να απογειώσει την έξυπνη ιδέα στον πυρήνα του.

Η ιδέα δύο κοινωνικά απόκληρων νέων που έρχονται κοντά για να αντιμετωπίσουν έναν κόσμο που τους είναι εχθρικός δεν είναι φυσικά καινούργια, όμως παίρνει μια νέα υπαρξιακή διάσταση όταν μιλάμε για ένα βαμπίρ, καταδικασμένο να ζήσει για πάντα, κι έναν νέο που έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να ζει πια.

Κι αυτό είναι το κομμάτι της ταινίας που δυστυχώς μένει ανεκμετάλλευτο, σαν να θεωρεί η Λουί-Σεζ ότι το κάλυψε απλά και μόνο με τον τίτλο, με αποτέλεσμα να μην πετυχαίνει μια πιο βαθιά συναισθηματική σύνδεση.

Έχει, βέβαια, αρκετές μακάβρια χιουμοριστικές στιγμές, ορισμένες εξαιρετικά εμπνευσμένες κι ένα αξιολάτρευτο δίδυμο πρωταγωνιστών, όμως αν περιμένετε έναν μικρό θρίαμβο a la “What We Do In the Shadows” ή τη rom-com εκδοχή του αριστουργηματικού “Let the Right One In”, δεν θα τον βρείτε εδώ.

Το αίσθημα ενθουσιασμού που προκαλεί η πρώτη και κορυφαία σκηνή της ταινίας αρχίζει γρήγορα να ξεφουσκώνει, καθώς το σενάριο ακολουθεί την πεπατημένη, υπηρετώντας σχεδόν πιστά τους κανόνες ενός genre που έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια που χρειάζεται λιγότερο safe προσέγγιση και περισσότερα ρίσκα για να δώσει πραγματικές σπουδαίες ταινίες.