Brothers

Σύνοψη: Δύο αδέρφια, ο Moke Munger (Josh Brolin) και ο Jady Munger (Peter Dinklage) επανενώνονται με αφορμή την οργάνωση μίας τελευταίας ληστείας.

Στην προσπάθεια τους να «εξασφαλίσουν» το μέλλον τους, έρχονται αντιμέτωποι με πολλές εσωτερικές και εξωτερικές συγκρούσεις, όταν συναντούν  «φαντάσματα» του παρελθόντος και αναγκάζονται να επαναπροσδιορίσουν τον όρο «οικογένεια».

Άποψη: H κωμωδία εγκλήματος Brothers κυκλοφόρησε στο Amazon Prime σε σκηνοθεσία του Max Barbakow (ίσως να τον γνωρίζετε από την indie, sci-fi ταινία, Palm Springs) και σενάριο του Etan Cohen και του Macon Blair.

Πολύ καλά «συνόδευσε» τους πρωταγωνιστές μας ο οσκαρικός ηθοποιός Brendan Fraser που όλοι αγαπήσαμε στο «Τhe Whale». Με το ρόλο του «Shane» ο Βrendan μάλλον «κουβάλησε» και ολόκληρη την ταινία, αφού φοβερά απέδωσε έναν διεφθαρμένο, παλιό συνεργάτη του Moke και του Jady, ο οποίος έχει αμφιλεγόμενα κίνητρα.

Fan Fact: Ο Brendan Fraser αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι για να χτίσει τον χαρακτήρα του Shane, επέστρεψε και μελέτησε παλιές του ταινίες, ειδικά τον ρόλο του στο "The Mummy" (1999) — όχι για τη δράση, αλλά για την ειρωνική αυτοπεποίθηση και τον τραυματισμένο ήρωα που γελάει με τον πόνο του.

Η ταινία Brothers προσπαθεί να μας ξεγελάσει με το δυνατό καστ και την ιδέα ενός "έντονα" αδερφικού εγκλήματος, αλλά στην πραγματικότητα μοιάζει περισσότερο με μια χαμένη ευκαιρία παρά με κάτι αξιόλογο.

Οι Brolin και Dinklage, αν και συμπαθείς, δεν καταφέρνουν να βρουν τη χημεία που θα έκανε την ταινία να ξεχωρίσει.

Για να το πούμε απλά: όσο κι αν η μουσική και η ατμόσφαιρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει κάτι βαθύ πίσω από την ταινία, ανακαλύπτουμε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο...

Κάπως έτσι το Brothers καταλήγει να είναι μια απλή, μέτρια κωμωδία με crime χαρακτήρα, η οποία όμως δεν καταφέρνει να μας κλέψει την προσοχή. Είναι σαν να θέλει να είναι κάτι ανάμεσα σε δράμα και χιούμορ, αλλά στο τέλος δεν πιάνει τις συχνότητες ούτε του ενός, ούτε του άλλου.

Η Brothers μοιάζει με μια ταινία που προσπαθεί να βρει το δρόμο της αλλά ποτέ δεν καταλήγει εκεί που θέλει. Παρόλο που το καστ έχει πολλές δυνατότητες, το σενάριο και η σκηνοθεσία δεν καταφέρνουν να τους αξιοποιήσουν πλήρως.

Στο τέλος, δεν προσφέρει ούτε το γέλιο που περιμένεις από μια κωμωδία εγκλήματος, ούτε τη συναισθηματική ένταση που θα περίμενες από το δράμα. Αν ψάχνει κανείς κάτι πιο ουσιαστικό, μάλλον θα μείνει με την αίσθηση ότι κάτι λείπει.