Σύνοψη: Η Γκρέις είναι μια μοναχική γυναίκα που αγαπάει τα βιβλία, συλλέγει σαλιγκάρια και αντιμετωπίζει μια σειρά από ατυχίες όταν χωρίζεται από τον δίδυμο αδελφό της.
Παρά τις δυσκολίες της, βρίσκει ξανά ελπίδα όταν αρχίζει μια φιλία με μια εκκεντρική ηλικιωμένη γυναίκα.
Άποψη: Δεκαπέντε χρόνια μετά την τελευταία του ταινία μεγάλου μήκους, την τραγικωμωδία Max and Mara (2009), ο Αυστραλός σκηνοθέτης Άνταμ Έλλιοτ επιστρέφει στο ενήλικο, σκοτεινό και μελαγχολικό stop motion animation με τις Αναμνήσεις ενός σαλιγκαριού και την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσει με αυτά μια ιδιότυπη φιγούρα που αναπολεί την ζωή της από τα 70s, όταν και γεννήθηκε μέχρι την ενηλικίωσή της.
Μια ζωή γεμάτη τραγωδίες και ευτράπελα, βουτιές στα τρίσβαθα του ανθρώπινου ψυχισμού αλλά και μπόλικη ευαισθησία, η Γκρέις με την φωνή της Σάρα Σνουκ διηγείται με ένα ευαίσθητο, εξαιρετικής φωνητικής δεξιοτεχνίας, αλλά και λίγο εξαντλητικό μετά από ένα σημείο, voice over.
Με ένα claymation που δείχνει τόσο όμορφα χειροποίητο και αυθεντικό, όσο λίγες ταινίες κινουμένων σχεδίων τη σήμερον ημέρα, νοσταλγικό προς ένα παρελθόν δύσκολο αλλά και ελπιδοφόρο, η Γκρέις μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με ένα πατέρα που και ο ίδιος ασχολήθηκε με stop motion ταινίες έχοντας θητεύσει στο Παρίσι και η ίδια αναζητά τον εαυτό της.
Το σινεμά του Έλλιοτ μπορεί να φαντάζει βαρύ και ασήκωτο, αλλά είναι απίστευτα ουσιαστικό, φέρνοντας στο επίκεντρο ανθρώπους του κοινωνικού περιθωρίου, ανθρώπους που για την υποτιθεμένη φυσιολογικότητα, μπορεί να φαντάζουν περίεργοι και αλλιώτικοι, αλλά για τον ίδιο τον σκηνοθέτη είναι εκφραστές της δικής τους αλήθειας και πραγματικότητας.
Μια γυναίκα που θυμάται τα πάντα από την πρώτη στιγμή της γέννησής της, σπάζοντας τον κανόνα του ότι όλοι οι τριγύρω μας θυμούνται τα πρώτα χρόνια της γέννησής μας εκτός από εμάς τους ίδιους, όπως λέει χαρακτηριστικά στην αρχή της ταινίας.
Αυτή την φορά ο σκηνοθέτης εμπνέεται και από το γαλλικό σινεμά, βάζοντας μια αχλή μαγείας και θεάματος, παραπέμποντας και στον μαγικό ρεαλισμό ταινιών τύπου Amelie, χωρίς ποτέ να χάνει την υπαρξιακή αγωνία από την οποία γεννήθηκε.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων