Nightbitch

Σύνοψη: Μια γυναίκα διακόπτει την καριέρα της για να γίνει μαμά στο σπίτι, αλλά σύντομα η νοικοκυροσύνη της παίρνει μια σουρεαλιστική τροπή.

Άποψη: Ο φεμινιστικός τρόμος της Jennifer Kent και της Julia Ducournau συναντά την ζωόμορφη μεταμόρφωση για την υποδήλωση της γυναικείας φύσης του Turning Red της Pixar σε μια ταινία εύκολων και φωναχτών, παρότι σωστών, μηνυμάτων.

Η ηρωίδα της Amy Adams είναι μια γυναίκα που στην ουσία μόνη της μεγαλώνει το παιδί της αφήνοντας πίσω την καλλιτεχνική της καριέρα ως εικαστικός για να αφιερώσει χρόνο στον γιο της και να φανεί σωστή μητέρα στον κοινωνικό ρόλο που της έχει ανατεθεί.

Ένας ρόλος που την περιορίζει και σίγουρα δεν την ευχαριστεί, ψάχνοντας να βρει την ευτυχία κάπου αλλού.

Ο προβληματισμός που θέτει η σκηνοθέτρια και σεναριογράφος Marielle Heller (Can you ever forgive me), που ως γυναίκα σίγουρα αναπαριστά πολύ πιο πιστά το πώς βιώνει μια γυναίκα την μητρότητα μέσα σε μια ευρεία γκάμα συναισθημάτων πέρα από τα προφανή, είναι κατά βάση πού τελειώνει το όριο της ευτυχίας του παιδιού και αρχίζει το όριο της προσωπικής ευδαιμονίας.

Μέσα από το χιούμορ και τα ευτράπελα, καθώς δεν πρόκειται για ένα βαρύ και δραματικό θρίλερ αλλά μάλλον κάτι σαν τον Wolfman με θηλυκές ορμόνες, στήνεται όλο το πλαίσιο για να φανεί μια γυναίκα που βρίσκεται σε μια σχέση που δεν την υποστηρίζει αναλαμβάνοντας τον ρόλο του γονέα μόνη της, σε ένα φιλικό περιβάλλον μανάδων που τα βλέπουν όλα τέλεια με εκείνη να υποκρίνεται την ευτυχισμένη που λαχταρά μωρουδιακή μυρωδιά και κλεισμένη σε ένα σπίτι που την πιέζει αφόρητα.

Μέχρι που θα αρχίσει να παρατηρεί μια μετάλλαξη.

Εκεί είναι που αρχίζει και χάνει την μπάλα μην μπορώντας πλέον να ισορροπήσει με το γκροτέσκα γελοίο στο οποίο τελικά χάνεται κάνοντας τα όποια σχόλια να φαντάζουν πλέον φτηνά.

Στην πρώτη και στην τελευταία σκηνή η έμπειρη στα σενάρια Heller καταφεύγει σε μια ομιλία – μανιφέστο αντίστοιχη της America Ferrera στο Barbie, μόνο που σε αντίθετη με την τελευταία μετρίων δυνατοτήτων ηθοποιό, η Amy Adams είναι για άλλη μια φορά εξαιρετική, αν και αδικημένη μιας και θα μπορούσε να κάνει άλλου τύπου καριέρα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Σηκώνει την ταινία ακόμα και όταν μοιάζει άστοχα καλτ, αναβαθμίζοντας τις ποιότητες της ταινίας που πετυχαίνει λιγότερα από όσα θα ήθελε και διασκεδάζει λιγότερο από όσο θα μπορούσε.