Αλ Πατσίνο: "Μετά τα 70 μου έπαιζα σε ταινίες για τα χρήματα γιατί ήμουν απένταρος"

Εάν ψάχνετε ένα βιβλίο για να σας κάνει παρέα τώρα που ο καιρός γίνεται σιγά σιγά πιο τσουχτερός, τότε δεν έχετε παρά να αναζητήσετε το “Sonny Boy”, το memoir του μοναδικού Αλ Πατσίνο που κυκλοφόρησε στις 15 Οκτωβρίου και μπορείτε, προς στιγμήν τουλάχιστον, να το βρείτε μόνο στα αγγλικά. Προφανώς, το “Sonny Boy” είναι γεμάτο από ζουμερά στιγμιότυπα και αποκαλύψεις, μία εκ των οποίων παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

ΣΧΕΤΙΚΑΟ Αλ Πατσίνο σε σενάριο του Ντέιβιντ Μάμετ. Εγγύηση.

Σε απόσπασμα του βιβλίου, ο Πατσίνο παραδέχεται ότι αναγκάστηκε να δεχτεί ρόλους, αποκλειστικά για τα χρήματα, όταν έφτασε τα 70. Τα χρήματά του είχαν κάνει φτερά, κυρίως λόγω ενός διεφθαρμένου λογιστή, που τελικά εξέτισε επτάμισι χρόνια φυλάκιση για ένα Σχήμα Πόντσι (είδος χρηματικής απάτης που βασίζεται σε “πυραμίδες” επενδυτών).

“Ήμουν απένταρος. Είχα 50 εκατομμύρια δολάρια, και μετά δεν είχα τίποτα. Είχα περιουσία, αλλά δεν είχα χρήματα”, γράφει ο Πατσίνο. “Σε αυτήν τη δουλειά, όταν κερδίζεις 10 εκατομμύρια για μια ταινία, δεν είναι 10 εκατομμύρια. Γιατί, μετά τους δικηγόρους, τους ατζέντηδες, τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων, και την κυβέρνηση, δεν είναι 10 εκατομμύρια, είναι 4,5 εκατομμύρια στην τσέπη σου. Αλλά ζεις σαν να έχεις περισσότερα, γιατί νιώθεις ασταμάτητος. Και έτσι τα χάνεις. Είναι πολύ παράξενο, το πώς αυτό συμβαίνει. Όσα περισσότερα χρήματα βγάζεις, τόσο λιγότερα σου μένουν”.

Πριν χάσει όλα τα χρήματά του, ο Πατσίνο παραδέχεται ότι έπαιρνε μέρος μόνο σε ταινίες με τις οποίες μπορούσε “να ταυτιστεί” και να “προσφέρει κάτι” σε αυτές. Ωστόσο, μόλις έμεινε απένταρος, συμφώνησε αμέσως να πρωταγωνιστήσει στην ταινία του Άνταμ Σάντλερ “Jack and Jill” (2011).

“Το ‘Jack and Jill’ ήταν η πρώτη ταινία που έκανα αφού έχασα τα χρήματά μου. Για να είμαι ειλικρινής, το έκανα επειδή δεν είχα τίποτα άλλο να κάνω. Ο Άνταμ Σάντλερ με ήθελε και μου πρόσφεραν πολλά χρήματα. Έτσι, το έκανα και με βοήθησε. Αγαπώ τον Άνταμ, ήταν υπέροχος στη συνεργασία μας και έχει γίνει αγαπημένος φίλος μου. Επίσης, τυχαίνει να είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός και ένας εξαιρετικός τύπος”.

Είναι ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τους ρόλους του Πατσίνο πριν και μετά την ηλικία των 70. Πριν από την “πτώχευση”, είχε γίνει γνωστός με ρόλους-ορόσημα σε ταινίες όπως “Ο Νονός”, “Σκυλίσια Μέρα”, “Serpico”, «Άρωμα Γυναίκας», και “Heat”, μεταξύ πολλών άλλων.

Τα τελευταία 15 χρόνια, όμως, αναγκάστηκε να καταφύγει σε ρόλους μόνο για το χρηματικό αντίτιμο. Συνεπώς, είναι λογικό τίτλοι ταινιών που έχει συμμετάσχει, όπως τα “Son of No One”, “Stand Up Guys”, “American Traitor”, "Μissconduct", "The humbling" και “Hangman”, να μην σας λένε απολύτως τίποτα.

Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και καλές στιγμές! Η καλύτερη ερμηνεία του Πατσίνο τα τελευταία 15 χρόνια είναι αδιαμφισβήτητα το ρεσιτάλ του ως Τζίμι Χόφα στον “Ιρλανδό” (2019) του Μάρτιν Σκορσέζε, ενώ αξιοσημείωτη είναι και η εξαιρετικά διασκεδαστική ενσάρκωση του Άλντο Γκούτσι στo “House of Gucci” (2021) του Ρίντλεϊ Σκοτ. Γενικώς του πάει περισσότερο η μικρή οθόνη την τελευταία δεκαετία, καθώς ήταν επίσης από πολύ καλός μέχρι εξαιρετικός στα "Phil Spector", "Paterno", "You don't know Jack" & "Hunters"...