Delicious

Σύνοψη: Κατά τη διάρκεια των διακοπών της στη γαλλική εξοχή, μια εύπορη οικογένεια Γερμανών μπλέκεται με έναν νεαρό εργαζόμενο σε ξενοδοχείο που έχει σκοτεινές προθέσεις.

Άποψη: Η κριτική του καπιταλισμού και η μαύρη και σκοτεινή, πολλές φορές αιματοβαμμένη σάτιρα των ταξικών ανισοτήτων είναι βασικά θέματα που απασχολούν τον παγκόσμιο κινηματογράφο στις μέρες μας, ίσως και λόγω μιας βαθιάς κρίσης που περνά ο καπιταλισμός ως πολιτικο-οικονονικο-κοινωνικό σύστημα διεθνώς.

Από τα Παράσιτα και το Τρίγωνο της Θλίψης στην επιτυχημένη του εκδοχή (αμφότερες βραβευμένες με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες) μέχρι το Saltburn στην αποτυχημένη του εκδοχή, η πάλη των τάξεων, η κοινωνική ανισότητα και η βία που μπολιάζεται μέσα σε ένα σύστημα αδικιών και στερήσεων μπολιάζουν πολλές αφηγήσεις.

Μια που θα μπορούσε να μπει στην ίδια συνομοταξία με το Saltburn είναι το Delicious της Nele Mueller-Stofen στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο που προβλήθηκε στην πρόσφατη Μπερλινάλε στο τμήμα Πανόραμα και πλέον είναι διαθέσιμη στο Netflix.

Μια οικογένεια πλούσιων και ανέμελων Γερμανών βρίσκονται σε ένα Παρίσι σαν το Athena του Ρομέν Γαβρά, επίσης στο Netflix, ένα Παρίσι που βράζει από διαμαρτυρίες και καπνογόνα, βυθισμένο στην ταραχή και την αγωνία.

Οι ήρωες, ιδίως τα παιδιά της οικογένειας, μοιάζουν να μην καταλαβαίνουν τι γίνεται, μιας και ξέρουν την Γαλλία μόνο ως τόπο εξοχής και τουρισμού και όχι ως έναν πραγματικό κόσμο που μπορεί να έχει και προβλήματα.

Θα καταλήξουν κάπου στην Προβηγκία, μέχρι να φτάσει στα άκρα όλο αυτό με έναν τρόπο άτολμο αλλά και βεβιασμένο. Μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο θα δούμε μια σημαντική ανατροπή και κάτι που να σπάει την μονοτονία και να δικαιολογεί την πρόθεση της ταινίας να μιλήσει για την βία και την καταπίεση.

Και ενώ ο μαέστρος Μπονγκ Τζουν-χο χτίζει αργά και υπομονετικά όλο το σκηνικό στα εξαιρετικά Παράσιτα μέχρι να έρθει το δικαιολογημένο κρεσέντο βίας στο τέλος της ταινίας, στο Delicious μοιάζει ξένο σώμα και τελικά όχι τόσο νόστιμο όσο περιμέναμε.

Για μεγάλο μέρος, η ιστορία ξοδεύεται σε μια λογική σεξουαλικής/οικογενειακής αφύπνισης μέσα από νέες γνωριμίες με άλλα άτομα που κάνει κάθε μέλος της οικογένειας, ξεχνώντας τα βασικά τα οποία όταν πλέον τα θυμάται είναι πολύ αργά για να μπορέσει να αποτυπωθεί κάτι ουσιαστικό και αξιομνημόνευτο.

Επιφανειακό θρίλερ που αντιμετωπίζει την ιστορία περισσότερο ως σέξι, μεσογειακό και νεανικό δράμα, χωρίς να έχει την τόλμη να το υποστηρίξει.