"Dope thief": Δράση, σασπένς, ένταση.

Σύνοψη: Δύο φίλοι από τη Φιλαδέλφεια, ο Ray (Brian Tyree Henry) και ο Manny (Wagner Moura), ζουν στο περιθώριο, επιβιώνοντας με μικροκομπίνες.  Όταν συνειδητοποιούν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν τον φόβο των μικροεμπόρων ναρκωτικών απέναντι στις αρχές, καταστρώνουν ένα τολμηρό σχέδιο: υποδύονται πράκτορες της Δίωξης Ναρκωτικών και οργανώνουν ληστείες, αποσπώντας χρήματα και εμπόρευμα.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Chouchou": Ρισκάρει με ένα "απαγορευμένο" θέμα, αλλά τελικά δικαιώνεται

Το σχέδιό τους φαίνεται να λειτουργεί μέχρι τη στιγμή που πέφτουν θύματα της ίδιας τους της απάτης. Σε μια ληστεία στην Πενσυλβάνια, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα τεράστιο κύκλωμα διακίνησης, πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι είχαν φανταστεί.

Άποψη: Το Dope Thief αποτελείται από οκτώ επεισόδια με την υπογραφή του σκηνοθέτη Jonathan Van Tulleken (Topboy). Βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Dennis Tafoya και συνδυάζει στοιχεία δράματος, αστυνομικού θρίλερ και νέο-νουάρ αισθητικής.

Η αφήγηση εστιάζει στους δύο πρωταγωνιστές και στην περίπλοκη δυναμική της σχέσης τους. Ο Brian Tyree Henry αποδίδει έναν Ray γεμάτο αμφιβολίες και εσωτερικές συγκρούσεις – ένας άνθρωπος που ψάχνει διέξοδο, αλλά δεν ξέρει πώς να ξεφύγει από το περιβάλλον του. Ο Wagner Moura, από την άλλη, φέρνει μια πιο εκρηκτική ενέργεια στον Manny, έναν χαρακτήρα που δείχνει να έχει τον έλεγχο της κατάστασης, αλλά κρύβει κι αυτός τις δικές του ανασφάλειες.

Σκηνοθετικά, η σειρά υιοθετεί μια ρεαλιστική, σχεδόν ωμή προσέγγιση. Η χειροκίνητη κάμερα (shaky cam) δίνει την αίσθηση «τρέμουλου» σε πολλές σκηνές, θυμίζοντας ντοκιμαντέρ, βάζοντας τον θεατή μέσα στη δράση. Η κάμερα δεν είναι απλά παρατηρητής αλλά «συμμετέχει» στην ένταση, ακολουθώντας τους χαρακτήρες από κοντά, ειδικά στις σκηνές καταδίωξης και στις γεμάτες σασπένς αλληλεπιδράσεις με τους εμπόρους ναρκωτικών.

Ο χαμηλός φωτισμός και η κινηματογράφηση ενισχύουν αυτή την ατμόσφαιρα, τοποθετώντας τον θεατή σχεδόν μέσα στη δράση αφού η κάμερα παραμένει διαρκώς κοντά στους χαρακτήρες, ενισχύοντας την αίσθηση της έντασης και της κλειστοφοβίας. Η μουσική επένδυση, που έχει επιμεληθεί ο Atticus Ross (The Social Network) χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς και Industrial ήχους, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα. Το σενάριο κινείται σε γνώριμα μονοπάτια για το είδος, αλλά ξεχωρίζει χάρη στο χιούμορ και τη φυσικότητα των διαλόγων.

Οι χαρακτήρες δεν είναι καρικατούρες κακοποιών, αλλά άνθρωποι με ελαττώματα, αμφιβολίες και μικρές στιγμές ανθρωπιάς που τους καθιστούν ενδιαφέροντες. Παρόλα αυτά, τουλάχιστον στα πρώτα επεισόδια, η σειρά δεν κάνει τη μεγάλη ανατροπή που θα την απογειώσει.

Έχοντας δει τρία επεισόδια, το Dope Thief προσφέρει μια δυνατή ιστορία επιβίωσης με καλοστημένη ατμόσφαιρα και δυνατές ερμηνείες. Μέχρι στιγμής, βλέπουμε τους Ray και Manny να μπλέκονται όλο και βαθύτερα στο έγκλημα, αλλά δεν είναι σαφές ποιο θα είναι το τελικό τους μονοπάτι. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει να ξεχωρίσει ή αν θα παραμείνει απλά μια καλογυρισμένη αλλά προβλέψιμη αστυνομική σειρά. Αν σας αρέσει το νέο-νουάρ και οι χαρακτήρες με ηθικά διλήμματα, αξίζει να της δώσετε μια ευκαιρία.