Berlinale 2011: απολογισμός (ας πούμε).

Εκτός των δύο βραβευθέντων ξεχώρισαν η διασκευή του Ραλφ Φάινς στον «Κοριολανό», το οικονομικό θρίλερ «Margin Call» με τον Κέβιν Σπέισι, το κορεάτικο «Come Rain, Come Shine» (που μου άρεσε αρκετά), αλλά και το φευγάτο «Future» (φωτό) της αγαπημένης Μιράντα Τζουλάι. Να προσθέσω και ορισμένες από το Πανόραμα: το ισπανικό «Even the rain», το ιρλανδέζικο «The Guard» και το βραζιλιάνικο «Tropa de Elite 2» και πάνω κάτω έχεις μια εικόνα τι παίχτηκε.

Από τις 385 ταινίες που προβλήθηκαν στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, περισσότερες από 100 ήταν γερμανικής (συμ)παραγωγής, μεταξύ των οποίων 10 μετείχαν στο διαγωνιστικό τμήμα. Παραδείγματα: από το «Unknown» με τον Λίαμ Νίσον, το «Future» της Μιράντα Τζουλάι, μέχρι και το «Turin Horse» του Μπέλα Ταρ και το «Prize» της Πάουλα Μάρκοβιτς που πήρε βραβείο παραγωγής. Οι Γερμανοί επένδυσαν το 2010 375 εκατομμύρια δολλάρια σε παραγωγές ταινιών...

Ένα από τα γεγονότα της φετινής Berlinale ήταν η προβολή του μυθικού «Ταξιτζή» του Μάρτιν Σκορτσέζε µε ψηφιακό λίφτινγκ. Η φοβερή ταινία του Μάρτι με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο που προτάθηκε για 4 Όσκαρ (ταινίας, α’ ανδρικού ρόλου, β’ γυναικείου -Τζόντι Φόστερ- και μουσικής), αλλά δεν πήρε κανένα. Δεν ήταν φυσικά ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία αδικία του διάσημου θεσμού.

Δεν έλειψαν οι σταρ στο Βερολίνο. Από Τζεφ Μπρίτζες (πιο cool πεθαίνεις) και αδερφούς Κοέν, μέχρι Κέβιν Σπέισι και Τζέρεμι Άιρονς και από Κόλιν Φερθ (καθόλου ντίβος) και Έλενα Μπόναμ Κάρτερ μέχρι Ράιφ Φάινς και Νταϊάν Κρούγκερ.

*Άσχετο, αλλά πάντα επίκαιρο: Πόσο ασχημόπαιδο είναι η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ; To φώναζα τόσο καιρό, το είδα και με τα ίδια μου τα μάτια...

Όσο για το Βερολίνο, δεν μπορώ να μη συνοψίσω και να σου πω ότι είναι μια πόλη που πρέπει να επισκεφθείς ΟΠΩΣΔΉΠΟΤΕ. Είναι γουστόζικο, ανήσυχο, καλαίσθητο, πολυπολιτισμικό, φθηνό, με λίγα λόγια θα περάσεις εξαιρετικά, θα φας κρύο μεν αλλά θα σου αρέσει και θα φύγεις με ένα πλατύ χαμόγελο. Σε όσα «θέματα» σου πρότεινα τις προηγούμενες ημέρες, να σου προσθέσω το ιταλικό εστιατόριο «Bonito», όπου πετύχεις flea market (συνήθως Σαββατοκύριακα) να τρέξεις γιατί θα πετύχεις θησαυρούς (όλοι μας βρήκαμε και από κάτι), ενώ θα κλείσω με μία ερώτηση: πόσο cool μπορεί να είναι μια πόλη που σε παπουτσάδικο ακούς μουσικές από Thompson Twins και Steely Dan και στο μετρό Steve Miller Band; ΠΟΛΥ.

Απόστολος Κίτσος