Widow Clicquot

Σύνοψη: Το 1798 μια φιλόδοξή νεαρή γυναίκα παντρεύεται τον ευκατάστατο François-Henri Clicquot και μαζί αποφασίζουν να ασχοληθούν με την παραμελημένη οικογενειακή οινοποιία.

Όταν ύστερα από λίγα χρόνια ο François πέθανε η νεαρή γυναίκα ανέλαβε μόνη της τα ηνία σε μια επιχείρηση που το βασικό της προϊόν, η πασίγνωστη σήμερα Veuve Clicquot που στα ελληνικά σημαίνει « η «Χήρα Clicquot», έμελλε να γίνει η δεύτερη πιο εμπορική σαμπάνια στο κόσμο.

Άποψη: Η χήρα Clicquot είναι μια δυναμική γυναίκα στα τέλη του 18ου και αρχές 19ου αιώνα που επέβαλλε την παρουσία της και τους όρους στον κόσμο της ανδροκρατούμενης οινοποιίας. Το best seller βιβλίο στο οποίο βασίστηκε και αντίστοιχα η ταινία του Thomas Napper εστιάζει ακριβώς σε αυτή την συμβολοποίηση μιας γυναίκας που κόντρα στις αντιξοότητες του πατριαρχικού κόσμου της κατορθώνει να ξεχωρίζει.

Στην προσπάθεια αυτή η ταινία γίνεται βαρύγδουπη και υπέρ του δέοντος δραματική. Κάποιος ίσως περίμενε κάτι πιο ανάλαφρο, μια ιδέα κομεντί, κάτι σαν το Σοκολά, όμως στην πραγματικότητα είναι ένα αρκετά δραματικό φιλμ εποχής, χωρίς πολλές ανάσες για λίγο χιούμορ και μικροπράγματα της καθημερινότητας που θα έριχναν τους τόνους.

Όλη η αφήγηση περιστρέφεται ξεκάθαρα πάνω στο πώς κάποιοι επιδιώκουν, βασισμένοι στο φύλο της, να της «φάνε» την επίβλεψη των χωραφιών, και την ιδιοκτησία του προϊόντος και πώς εκείνη βρίσκει την δύναμη να αντιστέκεται και να βρίσκει τρόπους να ξεπερνά εμπόδια είτε φυσικά (καιρικές συνθήκες) είτε κοινωνικά.

Η Haley Bennett (Cyrano) είναι μια καλή επιλογή για τον ρόλο μιας ηρωίδας τύπου Πριγκίπισσας Σίσυ, που ισορροπεί ανάμεσα στα θέλω της και στις επιταγές του κοινωνικού της φύλου με γνώμονα πάντα τον εαυτό της, χωρίς απαραίτητα βλέψεις για την αναβάθμιση του ευρύτερου κοινωνικού ρόλου της γυναίκας της εποχής της.

Ίσως να ήταν πιο ταιριαστή μια γαλλική και γαλλόφωνη παραγωγή, παρότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά και στα κοστούμια και στα σκηνικά ως προς την πιστότητα της εποχής.