Alarum

Δύο παντρεμένοι κατάσκοποι που πιάνονται στο στόχαστρο ενός διεθνούς δικτύου πληροφοριών, δεν θα σταματήσουν σε τίποτα, προκειμένου να αποκτήσουν ένα κρίσιμο περιουσιακό στοιχείο. Ο Τζο (Ίστγουντ) και η Λάρα (Φιτζέραλντ) είναι πράκτορες που ζουν έξω από το δίκτυο, των οποίων το ήσυχο

χειμερινό θέρετρο ανατρέπεται, όταν μέλη της παλιάς φρουράς υποψιάζονται ότι οι δυο τους μπορεί να έχουν ενταχθεί σε μια ελίτ ομάδα κατασκόπων γνωστή ως Alarum.

Αφού η CIA ανακαλύπτει πού βρίσκονται δύο πρώην κατάσκοποι που έχουν φύγει από το δίκτυο, η κόλαση εξαπολύεται στην διάρκεια του μήνα του μέλιτος στο δάσος. Μια κοινοπραξία διεθνών κατασκοπευτικών οργανώσεων αναζητά ένα «χάπι πτήσης», γνωστό και ως σκληρός δίσκος, ενώ το ζευγάρι φέρεται ως ύποπτο σε αυτήν την υπόθεση.

Eλαφρώς πιο συμπαθητικό από το πρόσφατο τραγικό Armor, υπό την έννοια ότι έχει πολύ περισσότερη δράση σε ποσότητα, αλλά και πάλι αποτελεί άλλη μια ακατανόητη επιλογή για τον Σιλβέστερ Σταλόνε να συμμετέχει σε ένα ταινιάκι που με το ζόρι θα στεκόταν στα χαμηλομεσαία ράφια των βίντεο κλαμπ. 

Οκ, οι υπόλοιποι (ο Σκοτ Ίστγουντ, ο Μάικ Κόλτερ, η -έκπληξη- Ουίλα Φιτζέραλντ του Strange Darling) σύμφωνοι, καταλάβαμε ότι το επέλεξαν και εξ'αιτίας της παρουσίας του Ράμπο, αλλά ο ίδιος δεν βλέπουμε πραγματικά τον λόγο να εμφανίζεται σε περιπέτειες τριτοδεύτερες. 

Αμέτρητα σεναριακά κενά, filler σκηνές η μία πίσω από την άλλη, cringe διάλογοι σε πολλές περιπτώσεις, μια ράθυμη σκηνοθεσία που προσφέρει ελάχιστα, μια αναπάντεχη (άντε, ας το σημειώσουμε αυτό) υπόκρουση μου μάλλον υπνωτίζει (αν έγινε ηθελημένα πολύ θα θέλαμε κάποιος να μας το εξηγήσει αυτό) και όπως προαναφέραμε στην αρχή, άφθονες σκηνές ξύλου και σκοτωμών, αλλά στο ρελαντί και μέτρια χορογραφημένες.