The dead don't hurt

Σύνοψη: Δανός μετανάστης στη Νεβάδα του 1860 έχει να αντιμετωπίσει εμφύλιο πόλεμο, τα γνωστά καθάρματα της εποχής και έναν έρωτα που θα του αλλάξει τη ζωή.

Γνώμη: Ο Viggo Mortensen χτυπάει υπερωρίες σ ένα καθολικά προσωπικό πρότζεκτ μιας και βρίσκεται μπροστά αλλα και πίσω απο τις κάμερες, στο δικό του όραμα γύρω απο τον μοναχικό (μπορεί και όχι) καβαλάρη που προσπαθεί να επιβιώσει σε μια δύσκολη συγκυρία της ιστορίας, όπου τα λουλούδια πάλευαν να ανθίσουν μέσω πολέμου.

Το δικό του λουλούδι και συνοδοιπόρος στο ταξίδι, η ηθοποιος με καταγωγή απ το Λουξεμβούργο Vicky Krieps, στο ρόλο μιας Γαλλίδας με ανήσυχο πνεύμα που παρά τις αντιξοότητες και την ανδροκρατούμενη κοινωνία ορθώνει το ανάστημα της προσδοκώντας σε μια ελευθερία που τότε ήταν κάτι ουτοπικό.

Πώς χώρεσαν όλα αυτα σε ένα γουέστερν 2 ωρών; 

Δύσκολα..

Ο Mortensen εξ αρχής δίνει το στίγμα οτι δεν θα παρακολουθήσουμε κονσέρτο για πιστολίδια, ούτε μονομαχίες στο Ελ Πάσο. Μάλλον πρόκειται για μια πιο art προσέγγιση του είδους που πολλούς θεατές θα ξενίσει, άλλους τόσους θα μπερδέψει και ίσως κουράσει.

Ελάχιστοι διάλογοι γύρω απο μυστηριώδεις χαρακτήρες, εικόνες που περιλαμβάνουν έναν ιππότη, δύο πολέμους που πιο πολύ υπονοούνται, ρομάντζο γύρω απο ελεύθερα πνεύματα και μια ιστορία εκδίκησης που ξετυλίγεται πολύ αργά με χρονικό μπρος-πίσω και θα κάνει κόσμο να αναρωτηθεί αν μπήκε σε "λάθος αίθουσα".

Όποιος όμως έχει την υπομονή, θα αποζημιωθεί με μια γλυκόπικρη ιστορία προσγειωμένη χωρίς φανφάρες.

Σαφώς και λείπουν τέτοιες ταινίες αφου το μενού σερβίρεται συνήθως απο εύπεπτα θεάματα (άδεια) ,το είδος του γουέστερν ψυχορραγεί (ούτε το Horizon του Costner έγινε δεκτό με θέρμη), να μή μιλήσουμε για το συγκεκριμένο που εξαφανίστηκε απο οποιαδήποτε αίθουσα.

Δεκτό οτι δεν θα έκοβε πολλά εισητήρια, αλλά μήπως κόβουν οι 8 ταινίες εβδομαδιαίως στις αίθουσες όπου μπλέκονται χρυσές μετριότητες, φούσκες blockbuster που παίζουν μια βδομάδα και μετά καταλήγουν σε streaming και ζήτημα να αξίζουν 1 με 2 καλές ταινίες;

Σε καιρούς που όλοι τρέχουν να προλάβουν κάτι, ο Viggo τραβάει χειρόφρενο να απολαύσει μια ήρεμη ζωή μακρυά απο θόρυβο με μια αγαπημένη που στέκεται ισάξια στο πλευρό του.

Προφανώς υπάρχουν προβλήματα στο φίλμ που εντοπίζονται κυρίως σε ένα άνισο ρυθμό, ενώ αυτά που θέλει να πεί ο σκηνοθέτης άνετα γέμιζαν μια σειρά 6 επεισοδίων, με αποτέλεσμα θέλοντας και μή να στριμώχνει τη μικρή του οδύσσεια δημιουργώντας πονοκέφαλο σ αυτούς που θέλουν να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ.

Oι εξαιρετικές ερμηνείες όμως πακέτο με τη μελαγχολία των χαρακτήρων σου δίνουν μια γεύση παλιού καλού σινεμά που τόσο μας λείπει όπως φυσικά και το γουέστερν σαν είδος.