Meeting evil

Διάολε, τι σκεφτόταν ο Σάμιουελ;

Φόνοι, αίμα, και ο... διάολος μέσα τους!

Το έχουμε ξαναδεί το στόρι, άγνωστος άνδρας έρχεται από το πουθενά, με αγνές αρχικά προθέσεις, καλούς τρόπους, μέχρι να βγάλει... οπλές και φωτιές από το στόμα. Πάνω, κάτω η ταινία του ατάλαντου –γιατί αυτός φταίει- σκηνοθέτη Κρις Φίσερ (υπεύθυνου και της ανεκδιήγητης «συνέχειας» του «Ντόνι Ντάρκο») δεν έχει καμία αίσθηση ρυθμού.

Θα εκπλαγείς πόσο πολύ μπορεί να βαρεθείς βλέποντας δύο καλούς ηθοποιούς να μην ξέρουν τι να κάνουν. Ο Τζάκσον προσπαθεί να φανεί απειλητικός, μπορεί σίγουρα να σε τρομάξει, αλλά αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Ολα είναι υπερβολικά, τίποτα δεν πείθει, ούτε καν μια σχηματική κλισέ ταινία τρόμου, να περάσει η ώρα.

Μείνετε μακριά. Πολύ μακριά...

Γιάννης Λυμπέρης