Ατελείωτα τα αχ και τα ποπ κορν

ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΤΑ ΑΧ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΠ ΚΟΡΝ

Στην γαλαρία του σινέ «Ανεσις», έχει δύο σειρές με αναπαυτικά καναπεδάκια, το ένα δίπλα στο άλλο. Τέσσερις φορές, κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού, παρακολούθησα ανενόχλητη, την βραδινή προβολή, με μια παγωμένη μπύρα, και τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι. Την πέμπτη φορά, στα «Αφεντικά για σκότωμα» κόντεψα να πνίξω τη διπλανή μου. Εκ πρώτης όψεως μια συμπαθής κοπέλα. Στην πορεία ευχόμουν να είναι μια φαφούτα γριά. Συνοδευόταν από το αμόρε της, έναν συνηθισμένο φλώρο, από αυτούς που έχουν γεννηθεί με ένα κολλημένο μωβ πουλοβεράκι στην πλάτη, το οποίο δεν αποχωρίζονται ακόμα και μια νύχτα σαν κι αυτή, με το θερμόμετρο κολλημένο στους 36 βαθμούς. Καθίσαμε δίπλα τους. Κι όλα ήταν καλά- διαπίστωσα πως έχω συγχωρέσει τα αφεντικά μου και πως κάναμε καλή επιλογή ταινίας, για χαβαλέ και μπύρα, αν και δεν τρελάθηκα με τις ατάκες και το αστείο, έτσι όπως έχει βγαίνει είναι τελικά προβλέψιμο.

Τη στιγμή που οι τρεις φίλοι, συνάντησαν τον «Καριόλη Τζο», για να τους συμβουλεύσει πώς θα σκοτώσουν τα αφεντικά τους έφτασε στα αυτιά μου ένα σπαρακτικό υπόκωφο βογγητό. Από αυτά τα πνιχτά που βγάζεις όταν σου πατήσουν τον κάλο στο λεωφορείο. Κι έπειτα από λίγα δευτερόλεπτα άλλο ένα, μακρόσυρτο. Ήξερα ότι ερχόταν από το ζευγάρι δίπλα μου δεν μπορούσα να προσδιορίσω αν ήταν αντρικό ή γυναικείο- κι αν ήταν γυναικείο, αν προερχόταν από αυτόν ή από αυτήν. Στο επόμενο γύρισα απότομα το κεφάλι μου. Η κοπέλα που φαινόταν να υποφέρει από τον πόνο προσπαθούσε να μασήσει ένα ποπ κορν. Ταλαίπωρη! Προσπαθούσε να το φέρει βόλτα σαν καυτή μπουκιά από σουφλε με τυρί. Την καημένη, ποιος ξέρει τι θα της έκανε ο οδοντίατρος σκέφτηκα όταν τα πονεμένα μουγκρητά πολλαπλασιάστηκαν.

Σε λίγο το μυαλό μου έφυγε εντελώς από την ταινία. Έτρεχε σε ένα κουτί με εργαλεία, σε νιφλαμόν και παυσίπονα και μασέλες. Είχα γίνει έξαλλη και ένιωθα άσχημα. Κάποια υπέφερε μέσα στο αυτί μου, σε βαθμό που στη σκηνή που έπαθε το αλλεργικό σοκ από τα φυστίκια ο Κέβιν Σπέισι, η καημένη βόγκηξε σαν ετοιμόγεννη κατσίκα. Μου σηκώθηκε η τρίχα. Το αμόρε, προσπάθησε να της πάρει από τα χέρια τα ποπ κορν. «Άστα δεν πειράζει καλά είμαι» πρέπει να του είπε και συνέχισε να τρώει. Τον ατέλειωτο είχαν και τα αχ και τα ποπ κορν. Αυτό θα πει μαζοχισμός. Όταν δεν τρως να μην πονάς, αλλά εσύ εκεί, να συνεχίζεις σαν τρωκτικό και να υποφέρεις. Που να βγει από την οθόνη η σεξομανής οδοντίατρος (Τζένιφερ Άνιστον) και να σου το βγάλει με την τανάλια βραδιάτικα. Κακό τριπ.