Red right hand

Σύνοψη: Ο Κας έχει αφήσει πίσω την προηγούμενη εγκληματική ζωή που ακολουθούσε και προσπαθεί να ζήσει τίμια στο πλευρό του κουνιάδου του, Γουάϊλντερ, και της προσφάτως ορφανής από μητέρα ανιψιά του.

Όταν όμως κάποιες κακές επιλογές του Γουάϊλντερ θα τον φέρνουν αντιμέτωπο με το κακόφημο παρελθόν του, τότε ο Κας θα πρέπει να βάλει ένα οριστικό τέλος σε αυτό.

Άποψη: Ο όρος “red right hand” χρησιμοποιείται συχνά για να εκδηλώσει μια «θεϊκή εκδίκηση», μόνο που στο “Red Right Hand” του σκηνοθετικού διδύμου Έσομ και Ίαν  Νελμς (“The Fatman”) η εκδίκηση έρχεται από τον εντελώς θνητό Ορλάντο Μπλουμ, ο οποίος υποδύεται τον βαρύ-κι-ασήκωτο Κας, έναν άντρα που ξεχειλίζει masculinity.

Πολέμιοί του είναι αρκετοί εξίσου macho τύποι, οι οποίοι ωστόσο δεν τον ξεπερνούν σε εξυπνάδα, όμως κατευθύνονται από έναν ιθύνων νου πολύ πιο πονηρεμένο.

Ναι, η υπόθεση θυμίζει πολύ άλλες Αμερικανικές του είδους και όχι, δεν κάνει κάποιο breakthrough σε αυτό.

Ο Μπλουμ, που είναι η σάρκα και τα οστά της ταινίας, δεν είναι κακός. Οι μάχες και οι απειλές σε συνδυασμό με το παρουσιαστικό του αποδεικνύονται εύκολη υπόθεση γι’ αυτόν, όμως η προφορά από το Κεντάκι και μερικές ατάκες που του φορτώσανε διακωμωδούν λίγο τον ρόλο του και αφαιρούν από το ύφος του vigilante.

Ανάλογη έλλειψη ύφους παρατηρείται και από την Άντι ΜακΝτάουελ, η οποία σαν αρχηγός της συμμορίας δεν πείθει, όσο αργά και αν διατυπώνει τις προτάσεις της. Στις αντιπαραθέσεις της με τον Μπλουμ δύσκολα καταλαβαίνουμε την επιβολή της, ακόμα και όταν αυτή έχει το πάνω χέρι, και σίγουρα δεν δημιουργείται από αυτήν κάποια αίσθηση απειλής.

Μεγάλο miscast θα λέγαμε εμείς, όμως αυτό είναι μόνο μία από τις αποτυχίες της ταινίας.

Καθώς αργοπορεί για να πάρει τα πάνω της, ήτοι για να ξεκινήσει η βίαιη δράση που υποσχέθηκε, η διάρκειά της ξεφεύγει με αποτέλεσμα όταν έχουν ανάψει σοβαρά τα αίματα στην τρίτη πράξη εσύ έχεις ήδη βαρεθεί.

Και δεν είναι ότι το κρεσέντο δεν είναι καλογυρισμένο, είναι απλά ότι το σενάριο του πρωτοεμφανιζόμενου Τζόναθαν Ίσλι έχει χτίσει γι’ αυτό με λεπτομέρειες, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν μαζευτεί.

Συνολικά, ο άνισος ρυθμός του και κάποιοι αδύναμοι χαρακτήρες κάνουν το “Red Right Hand” να μην είναι ούτε μία καλή παραγωγή αλλά ούτε και μία ταινία δράσης «μια-κι-έξω» που σέβεται την ουσία της και σε βάζει κατευθείαν στο σημαντικό της υπόθεσης. Οι λάτρεις του είδους δεν θα την αγαπήσουν, όπως ούτε και το υπόλοιπο κοινό.