Race for Glory: Audi vs. Lancia

Σύνοψη: Εμπνευσμένο από τα απίστευτα αληθινά γεγονότα που έγιναν κατά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλι του 1983 και τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ Γερμανίας (Audi) και Ιταλίας (Lancia), το «Αγώνας για τη Δόξα» είναι μία πραγματική "Δαβίδ εναντίον Γολιάθ" ιστορία.

Άποψη: Μετά το Ford v. Ferrari (2019) του James Mangold και το Ferrari (2023) του Michael Mann, που διαδραματίζονται στον κόσμο των αγωνιστικών αυτοκινήτων με επίκεντρο την εταιρεία Ferrari αλλά και τις αντιπαλότητες με άλλες εταιρείες και την προσπάθεια για την πρωτοκαθεδρία, από τα τέλη των 50s έως τα τέλη των 60s που διαδραματίζονται οι δύο ιστορίες, περνάμε σε δύο άλλες εταιρείες στα 80s και στις μεταξύ τους ανταγωνιστικές σχέσεις: στις Audi και Lancia.

Ο Iταλός σκηνοθέτης Stefano Mordini κάνει το αγγλόφωνο ντεμπούτο του (αν και στην ταινία μιλάνε αρκετά ιταλικά και γερμανικά) κάπως παράτολμα, αναλαμβάνοντας μια μεγάλη παραγωγή με αγωνιστικά αυτοκίνητα και θέαμα παρότι ο ίδιος στο ιταλικό σινεμά έχει ασχοληθεί με περιορισμένης κλίμακας δράματα και θρίλερ εγκλήματος.

Η σκηνοθετική του απειρία είναι εμφανής και έτσι αδυνατεί να κρύψει κάτω από το χαλί και τις άλλες αδυναμίες που ξεκινούν από το σενάριο, το οποίο συνέγραψε ο σκηνοθέτης με τον πρωταγωνιστή Riccardo Scarmacio με τον οποίο συνεργάζεται για τέταρτη φορά, και φτάνουν μέχρι την παραγωγή.

Ελλιπές χτίσιμο χαρακτήρων, για κανέναν ήρωα δεν μαθαίνεις κάτι παραπάνω από αυτό που βλέπεις επί της οθόνης, κανένας δεν έχει background και προσωπική ιστορία, όλοι οι ήρωες-που είναι πραγματικοί άνθρωποι-είναι απόλυτα συνυφασμένοι με την εν λόγω ιστορία και δεν υπάρχουν εκτός αυτής. Παρότι και το Ferrari του Mann ήταν μια προβληματική ταινία, λόγω της εμπειρίας του σκηνοθέτη κάλυπτε όμως κάποια λάθη, ενώ είχε και την εξαιρετική Penelope Cruz να εντυπωσιάζει τραβώντας τα βλέμματα από την cringe ερμηνεία του Adam Driver.

Εδώ δεν σώζεται κάπως, μιας και οι ηθοποιοί, αν και ταλαντούχοι (Riccardo Scarmacio, Daniel Bruhl), διεκπεραιωτικά αντιμετωπίζουν τους ούτως ή άλλως κακογραμμένους χαρακτήρες τους.

Για τους φανς του είδους, μπορεί να απολαύσουν κάποιες σκηνές με τα αγωνιστικά αυτοκίνητα, παρότι και αυτές είναι λίγες και συγκρατημένες, όχι τόσο θεαματικές, ενώ ίσως εκείνοι μπορούν να εντάξουν σε ένα καλύτερο context την ιστορία, με τους υπόλοιπους που μπορεί να μην έχουμε γνώσεις επί του θέματος, να μην μπορούμε και να καταλάβουμε τι ακριβώς βλέπουμε. Ο Mordini πάντως πήρε σίγουρα μια γερή δόση από πιο μεγάλες διεθνείς παραγωγές (με γυρίσματα και στην Ελλάδα, πέραν της Ιταλίας) και έτσι σίγουρα θα τον βοηθήσει σε μεταγενέστερα βήματά του, αν θελήσει να κάνει μια διεθνή καριέρα.