Perfect days

Σύνοψη: Ο Χιραγιάμα μοιάζει να είναι απόλυτα ευχαριστημένος με την εργασία του, καθαρίζοντας τουαλέτες στο Τόκυο. Εκτός αυτής της καθημερινής του ρουτίνας, απολαμβάνει το πάθος του για τη μουσική και τα βιβλία. Αγαπάει επίσης τα δέντρα, και αρέσκεται να τα φωτογραφίζει.

Το παρελθόν του όμως δεν είναι τόσο απλό όσο και το παρόν του, και μια σειρά από απροσδόκητες συναντήσεις θα έρθει να το αποκαλύψει. 

Άποψη: Ο σπουδαίος Γερμανός σκηνοθέτης Wim Wenders βρέθηκε στην Ιαπωνία και γύρισε μια ταινία στα ιαπωνικά με Ιάπωνες ηθοποιούς, με αφετηρία μια απλή και ταπεινή συνθήκη: την καθαριότητα των δημόσιων τουαλετών. Ένας εργαζόμενος θα γίνει η αρχή για να ξεδιπλωθεί ένα κουβάρι αναθυμήσεων και αποκαλύψεων με τον λεπτό, ήσυχο, διακριτικό και ποιητικό τρόπο που έχει εγγενώς μέσα του ο ιαπωνικός κινηματογράφος τον οποίο φαίνεται να αγαπά και να σέβεται ο σκηνοθέτης.

Και για αυτό δεν είναι από εκείνες τις ταινίες που δυτικοί δημιουργοί γυρίζουν σε άλλες χώρες με μια οπτική αποικιοκρατικού εξωτισμού. Ο Wenders έχει εναρμονιστεί πλήρως στο περιβάλλον και για αυτό δεν είναι τυχαίο που η Ιαπωνία επέλεξε την δική του ταινία ως εκπροσώπηση στην κατηγορία διεθνούς ταινίας στα προσεχή Όσκαρ, κάτι που κάνει για πρώτη φορά με ταινία μη Ασιάτη δημιουργού.

Οι Υπέροχες Μέρες κατάφεραν να βρεθούν στην πεντάδα, ενώ αποτελούν την καλύτερη ταινία του σκηνοθέτη εδώ και τουλάχιστον είκοσι χρόνια, όσον αφορά τις ταινίες μυθοπλασίας μιας και έχει ασχοληθεί με μεγαλύτερη επιτυχία στην ύστερη φάση της καριέρας του με το ντοκιμαντέρ.

Αυτή την ματιά έχει άλλωστε απέναντι στον Χιραγιάμα, του ντοκιμαντερίστα που κοιτάζει τον άνθρωπο και προσπαθεί να τον κατανοήσει και να τον παρουσιάσει χωρίς να τον ξέρει απόλυτα μιας και δεν είναι δικό του δημιούργημα. Μια τελετουργική ρουτίνα με τον ήρωα να κάνει συγκεκριμένες κινήσεις και πράξεις κατά την καθημερινότητά του: από το τρίψιμο της τουαλέτας στο μπάνιο του στο τέλος της μέρας και από το ίσιωμα του μουστακιού του στην ανάγνωση βιβλίων που τόσο αγαπά.

Ο Χραγιάμα μοιάζει να είναι βγαλμένος από το σύμπαν του ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι μιας και μοιράζονται την αγάπη στην ανάγνωση και δη στον Φόκνερ αλλά και την μουσική με τον Μουρακάμι στα νιάτα του να είχε τζαζ κλαμπ, ενώ η ζωή του Χιραγιάμα συνοδεύεται από εξαιρετικές μουσικές των 60s και 70s, από Nina Simone μέχρι Lou Reed και Patti Smith.

Μια απλή, βαθιά ποιητική ταινία, που αν και προδίδεται από την επαναληπτικότητά της και την αφηγηματική της νωθρότητα που εξελίσσεται με πολύ αργούς βηματισμούς, θέλοντας ωστόσο ο Wenders να το αντιπαραβάλλει με το γρήγορο τεχνολογικό κόσμο που εκπροσωπεί άλλωστε και το Τόκυο, έχει έναν εξαιρετικό και βραβευμένο στις Κάννες πρωταγωνιστή, τον Koji Yakusho που κρατάει όρθια μέχρι τέλους την ταινία. Απλά νοήματα, νοσταλγική επιστροφή προς μια πιο αναλογική εποχή και άνθρωποι που μέσα από την ρουτίνα τους δηλώνουν την δική τους ανεξαρτησία.