Marlowe

Είναι 1938. Στο Λος Άντζελες, ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου είναι τόσο ανήσυχος και μοναχικός όσο ποτέ, και οι δουλειές κυλάνε αρκετά αργά.

Ξαφνικά όμως έρχεται μια νέα, όμορφη και πλούσια, η Κλερ Κάβεντις, κόρη της ηθοποιού του Χόλιγουντ Ντόροθι Κουινκάνον, η οποία θέλει ο Μάρλοου να βρει τον πρώην εραστή της, έναν μικροέμπορο ναρκωτικών, που ονομάζεται Νίκο Πίτερσον. Η έρευνα του Μάρλοου τον οδηγεί στο Corbata Club, σημείο εστίασης και άντρο της ανομίας για τους πλούσιους και ισχυρούς του Λος Άντζελες, που διαχειρίζεται ο Χάνσον, ένας φαινομενικά πυλώνας της κοινωνίας αλλά φύλακας του άθλιου υπόκοσμου που κρύβεται μέσα του.

Καθώς η ιστορία του Νίκο ξετυλίγεται, ο Μάρλοου αρχίζει να υποψιάζεται διάφορα. Σύντομα βρίσκεται όχι μόνο σαγηνευμένος από την κα Κάβεντις, αλλά και μπλεγμένος με το σκανδαλώδες υπόβαθρο της ανερχόμενης κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ, μαζί με μια από τις πλουσιότερες οικογένειες του Μπέι Σίτι. Ισχυροί άνδρες και γυναίκες μπλεγμένοι, σκέφτονται πόσο μακριά θα φτάσουν για να προστατεύσουν την περιουσία τους...

Ένα παλιομοδίτικο με όλη την σημασία και την έννοια του χαρακτηρισμού, φιλμ νουάρ, το οποίο χρησιμοποιεί σχεδόν όλα τα κλισέ του είδους, δεν καταφέρνει ωστόσο να εκπέμψει την αντίστοιχη γοητεία, αν και σαν δουλειά είναι σε γενικές γραμμές προσεγμένη. Λείπει όμως η σκηνοθετική έμπνευση, οι ουσιαστικές πινελιές οι οποίες θα πριμοδοτούσαν ένα flat σενάριο που δυστυχώς δεν βασίζεται σε μία ιστορία του Ρέιμοντ Τσάντλερ, δημιουργού του ομώνυμου ήρωα ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου, αλλά σε ένα πιο σύγχρονο βιβλίο του Τζον Μπάνβιλ, το «The Black-Eyed Blonde» από το 2014.

Γεγονός μάλλον παράξενο, καθώς από τον Νιλ Τζόρνταν των Mona Lisa, The Crying Game, Breakfast On Pluto, Ιnterview With A Vampire, Ondine, περιμένεις ένα twist, μια υποκειμενικότητα στην πλανοθεσία, που εδώ όμως δεν θα τα βρεις.

Η συνολική υποτονικότητα της ταινίας συμπαρασύρει και τον Λίαμ Νίσον σε μια αντίστοιχη ερμηνεία, γεγονός που επίσης συμβαίνει σπάνια.

Ο «Ντετέκτιβ Μάρλοου» προσπαθεί να θυμίσει οπτικά κάτι από Chinatown και από L.A. Confidential, μόνο η συνολική προσπάθεια καταλήγει μάλλον κουραστικά μιμητική από ένα σημείο και έπειτα και επίσης υστερεί σε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι των αντίστοιχων φιλμ, το ερωτικό παιχνίδι μεταξύ του Λίαμ Νίσον και της Νταϊάν Κρούγκερ, η οποία δεν πείθει ούτε δευτερόλεπτο ως femme fatale, ενώ και η μεταξύ τους χημεία είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη.

Οι λάτρεις του είδους, θα περάσουν ένα χαλαρό βράδυ σε ένα θερινό σινεμά: θα δουν ίντριγκες, διαπλοκές, διεφθαρμένους πλούσιους, προδοσίες, μάγκες και μοιραίες γυναίκες, όλα αυτά όμως εκτελεσμένα φροντισμένα, αλλά μηχανικά, στο ρελαντί. Σαν να βγάζεις τα όμορφα χειμωνιάτικα ρούχα που αγαπάς από την ντουλάπα σου και να μυρίζουν ναφθαλίνη.