Berlinale 2024: To "The stranger's case" είναι ένα συγκλονιστικό πορτραίτο του πόνου
Ποτέ ξανά στο παρελθόν δεν μου έχει συμβεί να βρεθώ σε μια αίθουσα σινεμά, και από τα πρώτα δέκα λεπτά μιας ταινίας να ξεκινήσω να κλαίω ασταμάτητα, και αυτό να κρατήσει για περίπου δύο ώρες, ώσπου να πέσουν οι τίτλοι τέλους, και όλο το σινεμά να μην μπορεί να κουνηθεί από τη θέση του.
ΣΧΕΤΙΚΑBerlinale 2024 - Ιζαμπέλ Ιπέρ: "Η ζωή δεν είναι τα social media, ελπίζω..."
Η νέα ταινία του Brandt Andersen The Stranger’s Case, που παρουσιάστηκε στην 74η διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, είναι ένα ρεαλιστικό πορτραίτο του πόνου τόσων προσφύγων, που η χώρα τους διαλύεται και ξεκινούν να κάνουν ένα επικίνδυνο ταξίδι για να έρθουν σε ασφαλείς χώρες, έχοντας χάσει τα πάντα, ακόμα και το ποιοι είναι. Η ταινία είναι η πρώτη μεγάλου μήκους του Andersen, και βασίζεται στο Refugee, τη μικρού μήκους ταινία του που ήταν στις short-list υποψηφιότητες στα Oscar του 2020.
Δομημένη σε μικρά κεφάλαια ιστοριών, η ταινία έχει ως αφετηρία τη ζωή της Amira (στον ρόλο η συγκλονιστική Yasmine Al Massri) μιας βραβευμένης γιατρού στην πρώτη γραμμή του πολέμου στην Aleppo της Συρίας που την ημέρα των γενεθλίων της θα αλλάξει για πάντα η ζωή της. Αυτό θα πυροδοτήσει μια αλληλουχία γεγονότων που θα διαπλέξει τις ζωές πέντε διαφορετικών οικογενειών σε τέσσερεις χώρες. Θα συναντήσουμε το δίλημμα του στρατιώτη Mustafa (Yahya Mahayni), τον λαθρέμπορο Marwan στην Τουρκία (στον ρόλο του ο Omar Sy), μια οικογένεια που προσπαθεί να περάσει στην Ελλάδα, αλλά και τον Σταύρο (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης), του Έλληνα καπετάνιου στο λιμενικό που μένει στη Λέσβο και αναζητά καθημερινά τις βάρκες με χιλιάδες πρόσφυγες στα νερά της Μεσογείου. Στο καστ Ελλήνων που συμμετέχουν στην ταινία βρίσκουμε επίσης και τους Θάνο Τοκάκη, Ιωάννα Μελή, Βίκυ Παπαδοπούλου, και Αγγελική Παπούλια.
Ο Andersen εκτός από παραγωγός και σκηνοθέτης, είναι και ακτιβιστής, και αυτή η ιδιότητα φαίνεται στο τρόπο που διαχειρίζεται την ταινία. «Έχουμε συγκεκριμένες προκαταλείψεις, που βασίζονται στα πράγματα που νομίζουμε πως γνωρίζουμε πολύ καλά. Εάν κάνεις όμως ένα βήμα πίσω και πεις στον εαυτό σου, πως ίσως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, ίσως να καταφέρεις να δεις κάποια νέα πράγματα. Ελπίζω η ταινία να καταφέρει αυτό, και να δώσει μερικές στιγμές ευαλωτότητας», δήλωσε ο σκηνοθέτης στην συνέντευξη τύπου στο Βερολίνο.
Η ταινία δύσκολα θα γλιτώσει την σύγκριση με το Green Border της Agnieszka Holland, που κέρδισε το βραβείο κοινού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ρότερνταμ και το Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, όμως αυτό δεν την κάνει να χάνει από την αξία της. Περισσότερο τέτοιες αφηγήσεις μάλλον αναδεικνύουν την ανάγκη να γίνει ουσιαστικός λόγος για το μεταναστευτικό ζήτημα και τον αναβρασμό σε όλο πλέον τον κόσμο, καθώς ανακατεύεται συνεχώς ο χάρτης των συνόρων, εις βάρος αθώων ψυχών, που από τη μια στιγμή στην άλλη αλλάζει η ζωή τους.
Η ακτιβιστική ιδιότητα του Andersen είναι από τους βασικούς λόγους που το The Stranger’s Case δεν έχει ίχνος διδακτισμού, αλλά φέρει στην ποιότητά του πολύ έντονα το αίσθημα του τραύματος, που μόνο οι άνθρωποι που έχουν από κοντά παρακολουθήσει τον θάνατο γνωρίζουν. Παίρνει ιστορίες που λίγο πολύ όλοι οι δυτικοί έχουμε ακούσει ή δει πως συμβαίνουν στην τηλεόρασή μας, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, και μας τις πετάει μπροστά μας βίαια, εκεί στην σκοτεινή αίθουσα, όπου μένουμε παράλυτοι από την ρεαλιστικότητα, τον πόνο και την περιπλοκότητα των καταστάσεων στον κόσμο, που ο Andersen επιτυγχάνει να αποτυπώσει τόσο δεξιοτεχνικά. Ο κάθε ένας καλογραμμένος ρόλος επισημαίνει ολοένα και περισσότερο όσο προχωρά η ταινία, πόσο λάθος κάνει όποιος πιστεύει πως οι καταστάσεις και οι αποφάσεις είναι άσπρο-μαύρο. Η κάθε μία σύντομη ιστορία χαρακτηρίζεται από την ίδια περιπλοκότητα που χαρακτηρίζει τον ίδιο τον άνθρωπο ως οντότητα.
Όπως εξήγησε η Yasmine Al Massri στη συνέντευξη τύπου, γνώρισε τον Andersen τέσσερα χρόνια πριν, όταν ετοιμαζόταν να κάνει την μικρού μήκους ταινία του. Όταν τον ρώτησε γιατί ήθελε να κάνει αυτή την ταινία, εκείνος της είπε πως προσπαθούσε ήδη έξι χρόνια να την γυρίσει.
«Αγωνίζεται εδώ και δέκα χρόνια για να πει την ιστορία αυτή. Κάποιοι από τους μεγαλύτερους casting directors στο Hollywood του είπαν πως η ταινία δεν θα γίνει ποτέ γιατί δεν μπορούν να δουν πώς μπορεί να ενώσει κουλτούρες. Έπρεπε να πάει ενάντια στο Hollywood, αλλά αντίθετα και στο indie σινεμά. Αυτό που τελικά έκανε, ήταν να εφεύρει έναν νέο τρόπο να κάνει κανείς indie σινεμά. Φαίνεται σαν μια blockbuster ταινία αλλά αφιερώνει το περιεχόμενό της σε αυτό που εκπροσωπεί το indie σινεμά. Δεν έχουμε ξαναδεί να λέγεται μια ιστορία για Σύριους πρόσφυγες να λέγεται με τέτοια ποιότητα παραγωγής. Και δεν έκανε μόνο αυτό, αλλά δημιούργησε και μια ΜΚΟ που δούλεψε μαζί με την παραγωγή, και προσέλαβε πρόσφυγες, τους έδωσε φωνή, και τους επέτρεψε να ακουστούν στην αφήγηση της δικιάς τους ιστορίας. Τους έδωσε πραγματικά δύναμη».
Μια συγκλονιστική ταινία που όλοι πρέπει να δούμε.
To 74o Φεστιβάλ Βερολίνου διεξάγεται 15-25 Φεβρουαρίου 2024.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων