Berlinale 2024: To "Gloria!" είναι ένας ύμνος στο girl power και τη δύναμη της μουσικής
Σύνοψη: Βρισκόμαστε στο 1800, στο Κολέγιο Σαν Ιγκνάτσιο κοντά στη Βενετία, όπου ορφανές κοπέλες λαμβάνουν μουσική εκπαίδευση και συμμετέχουν στην εκκλησιαστική ορχήστρα που διευθύνει ο αυστηρός ιερέας του ιδρύματος και μουσικοσυνθέτης. Εκεί ζει και η Τερέζα, η οποία είναι γνωστή ως “η Μουγκή” και εργάζεται ως υπηρέτρια.
ΣΧΕΤΙΚΑBerlinale 2024 - Ιζαμπέλ Ιπέρ: "Η ζωή δεν είναι τα social media, ελπίζω..."
Αυτό που κανείς δεν γνωρίζει είναι ότι η Τερέζα έχει ένα σπάνιο μουσικό χάρισμα που ξεπερνά κατά πολύ τα στενά όρια της μουσικής της εποχής της.
Όταν ανακαλύψει ένα πρώιμο πιάνο που ο ιερέας έχει κρύψει στο κελάρι του ιδρύματος, η Τερέζα μαζί με τέσσερις νεαρές γυναίκες της ορχήστρας αποφασίζουν να ξεφύγουν από τους περιορισμούς που τους έχουν επιβληθεί στη μέχρι τώρα ζωή τους, τόσο τους μουσικούς όσο και τους κοινωνικούς.
Γνώμη: H Ιταλίδα τραγουδίστρια, μουσικοσυνθέτης και ηθοποιός Μαργκερίτα Βικάριο ξεσήκωσε τη φετινή Berlinale με το “Gloria!”, την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της που συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ και αποτελεί ένα ευφάνταστο αλλά άνισο ντεμπούτο, το οποίο όμως είναι φτιαγμένο για να σε παρασύρει στον ρυθμό του και να σε αφήσει μ’ ένα πλατύ χαμόγελο στο στόμα.
Αφιερώνοντας την ταινία της σε όλες τις γυναίκες που σπούδασαν μουσική σε διάφορα εκκλησιαστικά ιδρύματα της Ιταλίας πριν αυτά κλείσουν με νόμο του Ναπολέοντα, η Βικάριο δίνει φωνή σε μια γενιά γυναικών που έμεινε στη σκιά, καθώς ελάχιστες από τις συνθέσεις τους έχουν διασωθεί, αφού η πατριαρχική κοινωνία στην οποία έζησαν και δημιούργησαν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τις συνεισφορές τους.
Και το κάνει με έναν τρόπο που κυμαίνεται ανάμεσα στο εμπνευσμένο και στο cheesy, αλλά ακόμα κι όταν το σενάριό της ολισθαίνει σε ευκολίες και κλισέ, το κέφι, το μπρίο και το πάθος της να αφηγηθεί αυτή την ιστορία γυναικείας απελευθέρωσης και ενδυνάμωσης σε κρατάνε σε εγρήγορση.
Σε αυτό βοηθάει, βέβαια, και η προσεγμένη δουλειά που έχει γίνει στην αναπαράσταση της εποχής, με σκηνικά, κοστούμια και φωτογραφία να συνδυάζονται αποτελεσματικά για να σε μεταφέρουν στο Σαν Ιγκνάτσιο, ενώ η μουσική παίζει κεντρικό ρόλο στην ταινία και εναλλάσσεται μεταξύ των μπαρόκ συνθέσεων της εποχής και των πειραματισμών της Τερέζα, η οποία είναι κάτι σαν pop mastermind, χρόνια βέβαια πριν εφευρεθεί το είδος και ο όρος.
Κι όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται αυτό, η Βικάριο καταφέρνει να σε κάνει να το πάρεις στα σοβαρά για τη σχεδόν μιάμιση ώρα που διαρκεί η ταινία.
Έτσι, το “Gloria!” μπορεί να μην είναι το αριστούργημα της φετινής Berlinale, είναι όμως μία από τις πιο απολαυστικές και χορταστικές ταινίες της διοργάνωσης, ένας ύμνος στο girl power και στη δύναμη της μουσικής, μια φεμινιστική προσέγγιση στις ταινίες εποχής με μεγάλη καρδιά και ορμητικό πάθος.
To 74o Φεστιβάλ Βερολίνου διεξάγεται 15-25 Φεβρουαρίου 2024.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων