Tα περιστέρια της Λαχώρης

Η ταινία γυρίστηκε σε τρεις χώρες, Ελλάδα, Πακιστάν και Λιβύη και καταγράφει το κύκλωμα διακίνησης μεταναστών από το Πακιστάν μέχρι τα κέντρα κράτησης-κολαστήρια της Λιβύης. Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει πολύ σημαντικά ντοκουμέντα, κυρίως τις τηλεφωνικές συνομιλίες των μεταναστών με τις οικογένειές του λίγο πριν ξεκινήσουν το μοιραίο ταξίδι τους για την Ιταλία αλλά και υλικό που βιντεοσκόπησαν οι ίδιοι οι μετανάστες με το κινητό τους τηλέφωνο στα λιβυκά κέντρα κράτησης στην πόλη Αλ-Χομς. Είναι οι τελευταίες συνομιλίες και το τελευταίο καταγεγραμμένο υλικό για πολλούς από τους αγνοούμενους ή τα θύματα του ναυαγίου, αφού οι διακινητές κράτησαν τα κινητά τηλέφωνα μεγάλου αριθμού μεταναστών.

Παράλληλα, μέσα από φορτισμένες συναισθηματικά εκτός κάδρου αφηγήσεις και οικογενειακές παλιές βιντεοσκοπήσεις, ξετυλίγει δικές του αναμνήσεις από τον εργάτη πατέρα του, στη ναυπηγοεργατική ζώνη Περάματος, παλιό ΕΠΟΝίτη, που τσακίστηκε εξίσου, όπως και οι μετανάστες σήμερα, από την εργασιακή εκμετάλλευση.

Μέσα από τις μαρτυρίες συγγενών των αγνοουμένων και θυμάτων στο Πακιστάν ξεδιπλώνεται η τραγωδία της μετανάστευσης ανθρώπων που επιχειρούν να έρθουν στην Ευρώπη δύο, τρεις ή περισσότερες φορές, όλοι τους θύματα των τοπικών αλλά και των διεθνών κυκλωμάτων διακινητών. Οι οικογένειες βρέθηκαν στη δεινή θέση να δέχονται απειλές από συνεργάτες των διακινητών προκειμένου να ξεπληρώσουν το χρέος τους, ενώ συνεχίζουν να ελπίζουν αφού οι γιοι τους θεωρούνται τυπικά ως αγνοούμενοι.