Squad 36

Σύνοψη: Ο Αντουάν το πρωί σκληροτράχηλος αστυνόμος, το βράδυ σαπακιάζει κόσμο σε μια λέσχη ξύλου όμως η ζωή του θα αλλάξει όταν η ομάδα του αρχίζει να δολοφονείται...

Γνώμη: Ο Ολιβιέ Μαρσάλ σαν σκηνοθέτης είναι ευθύς όσον αφορά τη θεματολογία του .

Σου λέει "θα κάνω βλοσυρά αστυνομικά δράματα με βρώμικους χαρακτήρες που μασάνε φράσεις μέχρι να σβήσει ο ήλιος"... Βόλεψε και το Νetflix που παραγγέλνει ταινίες σαν τις κατεψυγμένες πίτσες στο σούπερ μάρκετ που οκ μια στο τόσο τρως και μια της προκοπής .

Το Squad 36 βλέπεται χωρίς να σε προσβάλλει σε ένα άκοπο βραδάκι αρκεί να δεχτείς τα τεράστια σεναριακά κενά αλλά και ένα μάτσο χάρτινους χαρακτήρες που επειδή τα ήπιαν σε ένα μπαρ θα πρέπει σώνει και ντε να ταχθείς με το μέρος τους χωρίς να γνωρίζεις το οτιδήποτε .

Ο μόνος που έχει ένα σοβαρό arc είναι ο πρωταγωνιστής ( εγγονός του Ζαν Πωλ Μπελμοντό- ουδεμία σχέση βέβαια σε γοητεία και ηθοποιία) ο οποίος είναι μόνιμος χαλασμένος με ακατανόητες αποφάσεις που ο σκηνοθέτης δε μπαίνει καν στο κόπο να αναλύσει .

Παρόλα αυτά,μια τυπική αστυνομική γαλλικούρα που νομίζεις ότι θα πας στο fast forward σε κρατάει κανονικότατα με ένα μυστήριο γύρω από το πώς ξεκληρίστηκε η ομάδα των φίλων .

Η διαφθορά φυσικά είναι σε πρώτο πλάνο με τη ταινία να μη έχει ούτε μισό καλό παιδί, μονάχα μια  κυνική παραδοχή ότι υπάρχουν εγκληματίες και εγκληματίες με στολές (Ο Μαρσάλ το κάνει καλά αυτό).

Εδώ συγκεκριμένα ρίχνει τους ρυθμούς για να σε βάλει στο κλίμα αφήνοντας ελάχιστες σκηνές δράσης, έστω και αν στην αρχή προμοταρει τον Αντουάν ότι θα μοιράσει μπουκέτα σε όλο το τμήμα .

Για τους λάτρεις των περιπετειών με βουτηγμένους στη λέρα χαρακτήρες προκύπτει τιμιότατο. Καλά, μη περιμένετε και το "The Shield"...