Νύχτες Πρεμιέρας 2023: "Memory" - Κριτική

Σύνοψη: Η Σίλβια διάγει μια τακτοποιημένη ζωή με την έφηβη κόρη της, σε ένα διαμέρισμα με πολλές κλειδαριές. Μόλις έκλεισε 13 χρόνια χωρίς αλκοόλ. Σε ένα σχολικό reunion συναντά τον Σαλ, ο οποίος το ίδιο βράδυ την ακολουθεί πίσω στο σπίτι της.

ΣΧΕΤΙΚΑΟι Νύχτες Πρεμιέρας προβάλουν τον Νονό ΙΙ ψηφιακά αποκατεστημένο

Η τυχαία τους συνάντηση ξυπνά επίπονες μνήμες του παρελθόντος, στιγμές που για τον ένα φεύγουν και επανέρχονται σαν διαλείψεις, και για τον άλλον καλύπτονται από το νεφελώδες πέπλο της αμφιβολίας. 

Άποψη: Ο βιβλικός Σαούλ έχασε την όρασή του και την βρήκε υπό το φως της πίστης. Ο Saul του Μισέλ Φράνκο έχει χάσει την μνήμη του και θα έρθει να αναμετρηθεί με αυτό υπό το φως των αποκαλύψεων και των φαντασμάτων του παρελθόντος.

Ο Mεξικανός σκηνοθέτης για πρώτη φορά εγκαταλείπει το γνώριμο στιλ του, στρεφόμενος σε κάτι πιο στρωτό αφηγηματικά, αν και εξίσου ανθρωποκεντρικό και σιωπηλό. Η μνήμη παίζει κυρίαρχο ρόλο στην πλοκή της ταινία, παρότι ο ρόλος της αποδεικνύεται εν τέλει πολύ πιο κυριολεκτικός από όσο χρειαζόταν.

Από την μία μια γυναίκα που πολύ θα ήθελε να ξεχάσει το απωθημένο παρελθόν της, ένα παρελθόν γεμάτο αλκοόλ, βία και κακές οικογενειακές σχέσεις. Από την άλλη, ένας άντρας που πολύ θα ήθελε να θυμάται αλλά η άνοια του επιτρέπει να φέρνει στην μνήμη του συγκεκριμένα γεγονότα.

Οι δύο ήρωες θα έρθουν σε επαφή έπειτα από μια επανασύνδεση παλιών συμμαθητών και εκεί η πρώτη θα εκτοξεύσει τις κατηγορίες της στον δεύτερο, έναν άνθρωπο ανήμπορο να δεχτεί την πραγματικότητα αλλά και μια γυναίκα που φαίνεται ανίσχυρη να χτίσει ένα παρόν όπως θα ήθελε.

Η σεναριακή μαεστρία στο χτίσιμο των χαρακτήρων είναι εμφανής. Ήρωες με τραύματα, με ρωγμές, με θετικά και αρνητικά στοιχεία, με αλληλοσυμπληρούμενα σύμπαντα. Ο Φράνκο εστιάζει ακόμα και στις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες.

Όταν στην αρχή της ταινίας, η Σίλβια δείχνει φοβική απέναντι σε έναν μηχανικό που ήρθε να της φτιάξει κάτι στο μπάνιο, λέγοντας ότι εγώ ζήτησα γυναίκα, συνειδητοποιούμε πολλά στοιχεία για την προσωπικότητα και τα βιώματά της. Ένα περιστατικό που το ίδιο δεν χρησιμεύει κάπου αλλά που αξίζει να υπάρχει μόνο και μόνο για να πει η Jessica Chastain την συγκεκριμένη φράση.

Μια Chastain σε ερμηνευτικό οίστρο, σε μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας της που άξια θα μπορούσε να βρεθεί στα Όσκαρ, αν και η οσκαρική «αξία» μιας ερμηνείας δεν κρίνεται από αυτό, καθώς μεγαλύτερο ρόλο παίζει η προοσκαρική καμπάνια που κάνει ένας ηθοποιός και λιγότερο η ερμηνεία καθαυτή. Απόδειξη το ότι μετά από χρόνια θα θυμόμαστε ότι η Chastain πήρε Όσκαρ για το πολύ μέτριο Τα Μάτια της Τάμι Φέι και όχι -ίσως- για το πολύ πιο αξιόλογο Memory. Ο Sarsgaard είναι επίσης στην καλύτερη ερμηνευτική του φάση, για την οποία επάξια κέρδισε το βραβείο αντρικής ερμηνείας στο πρόσφατο Φεστιβάλ της Βενετίας.

Αυτό που απουσιάζει είναι η προσήλωση σε μια συγκεκριμένη ιστορία. Αυτό που ξεκινάει ένα μυστήριο μνήμης του παρελθόντος καταλήγει ένα αρκετά προβλέψιμο ρομάντζο με τα όποια μυστήρια να λύνονται γρήγορα και πρόχειρα.