The book of Clarence

Σύνοψη: Κατά τη διάρκεια της επί γης παρουσίας του Ιησού, ο παραβατικός δίδυμος αδερφός του αποστόλου Θωμά, Κλάρενς, εκμεταλλευόμενος την γενικότερη τάση της κοινωνίας της Ιερουσαλήμ να αναδεικνύει πολλαπλούς ψευτομεσσίες, θα προσποιηθεί κι αυτός για λίγο πως είναι ο Εκλεκτός, προκειμένου να αποκτήσει ασυλία έναντι ενός αδίστακτου τοκογλύφου της περιοχής που απειλεί να τον σκοτώσει.   

Άποψη: Παρότι το φιλμ του Τζέιμς Σάμιουελ δεν συνιστά σε καμία περίπτωση ιστορικό δράμα ή βιογραφία κάποιου υπαρκτού προσώπου, κινούμενο μάλλον στα όρια μεταξύ ιστορικής κωμωδίας και παρωδίας, στην πραγματικότητα ο πυρήνας του είναι πολύ περισσότερο «ιστορικός» απ’όσο πιθανότατα θα του καταμαρτυρήσουν οι πιο συντηρητικοί.

Δηλαδή, το Book of Clarence εκκινεί δομικά από ορισμένα ιστορικά επιβεβαιωμένα γεγονότα (που μεταγράφονται με οργιαστική ελευθερία σε μυθοπλασία), όπως το ότι πράγματι είχαν αναδυθεί ταυτόχρονα αρκετοί αυτοαποκαλούμενοι Μεσσίες κατά την ιστορική περίοδο που καταγράφεται στην Καινή Διαθήκη ή ότι το ίδιο το όνομα «Θωμάς» είναι το εβραϊκό ισοδύναμο της ελληνικής λέξης «δίδυμος».

Από εκεί κι έπειτα, ο ρεβιζιονισμός της ματιάς του Σάμιουελ είναι εξαιρετικά έντονος και ανανεωτικά radical, με την πλειοψηφία του βασικού καστ (Ιησούς, Απόστολοι, Παναγία, Μαρία Μαγδαληνή και πρακτικά όλοι οι χαρακτήρες πλην των Ρωμαίων) να είναι μαύροι ηθοποιοί και τους αναχρονισμούς – σκοπιμότατα – να δίνουν και να παίρνουν.

Έτσι, ενδεικτικά, ο πρωταγωνιστής Κλάρενς βιοπορίζεται ως ντίλερ και κάνει ναργιλέ, η Μαρία Μαγδαληνή επιδίδεται σε badass κόντρες με άρματα κι οι ήρωες λικνίζονται υπό τους ήχους post soul μουσικής ή πλαισιώνονται από hip hop soundtracks απευθείας βγαλμένα από το Atlanta (αρκετά εύκολος συνειρμός ο τελευταίος, δεδομένου ότι στο διπλό ρόλο του Κλάρενς/Θωμά πρωταγωνιστεί ο LaKeith Stanfield).

Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό (κάτι περισσότερο από) δίωρο ξέχειλο από ιδέες, σατιρικές αλλά και σύγχρονα (ή μήπως διαχρονικά;) κοινωνικοπολιτικές, κι εμφανώς φιλόδοξο, δεδομένου πως επιχειρεί τόσο να είναι fun στην επιφάνεια όσο και να μιλάει «υπόγεια» για δύσκολα θέματα, όπως το δίπολο πίστης – γνώσης, η έννοια της ελευθερίας, ακόμα και το πώς το επίσημο ιστορικό αφήγημα πάντα (υπο)γράφεται από τους πλειονοτικούς.

Σίγουρα θα μπορούσε να έχει μικρότερη και κάπως πιο ομοιογενή διάρκεια, εάν είχε τιθασευτεί ελαφρώς το πλούσιο όραμα του δημιουργού του, ωστόσο συνολικά το Book of Clarence αποτελεί μια προσπάθεια που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και υποστηρίζεται καταρχάς από την άξια ερμηνεία του LaKeith Stanfield και δευτερευόντως από ορισμένα ευρηματικά cameos, όπως αυτό του Benedict Cumberbatch.